Den dapperen prins Karel van Lotharingen (1744)

Den dapperen prins Karel van Lotharingen

(1744)–Anoniem Dapperen prins Karel van Lotharingen, den– rechtenstatus

Auteursrechtvrij

Vorige Volgende



[pagina 37]

Een Nieuw wonderlijk geval, van een Kleermaker dewelke ziek quam te leggen, en hoedanig hy beloofden niet meer te zullen steelen, ende als hy weder gezond wierd het dog niet konde laten, maar weder zijn oude gang ging. Te zingen op een lugtige Voys. EEn vreemt geval, Zal ik uw voortgaen bringen En in dit Lied gaen zingen, Vrienden luystert al, Met zoet genugt, Zoo zult gy moeten laggen, Als gy hoort de klugt, Het is geschied van een Kleermaker aardig,
[pagina 38]
Hoort na mijn bedied. Die Vendt seer snoodt, Die wist de beste lappen, Zeer behendig af te knappen, In zijn kist hy die sloot, Hy by een Jaar, Wel voor twee honder gulden steelen kon voorwaar, Laken of Zy, Citzen of Katoenen, En Damasten daar by. Als dit nu had, Geduurt zeer lange Jaren, Dat hy quam te vergaren Eenen grooten schat, Zoo is 't geschied Dat hy is ziek gevallen, Hoort na mijn' bedied, Buyten verstand, Zoo dat hy scheen te sterven, Deeze fyne kwant. Hem dogt hy zag, Een duyvel 't Vaendel draeyjen, En over den kop zwayen, Ja den heelen dag, dat was gemaakt gantsch van gestolen lappen die hy had gepakt, Van alle slag, Van verwen en couleuren, Hy in 't Vaendel zag. Hy riep O Heer! Wilt mijn gezondheyd geven, Ik en zal van al mijn leven, Noyt niet steelen meer,
[pagina 39]
Ik zal altijd de alderkleinste lappen, Weer geeven met vlijt, Ik zal voorwaar, Niet een klein lapjen, Trekken door het oog van mijn schaer. Den Snyder fijn, die quam weer te geneezen, Maar men zag wel aan zijn wezen, Dat hy was vol pijn, sprak tot zijn vrouw, Wanneer ik Kleeren snyde, Zeg het mijn maar gouw, Dat niet vergeet, Zegt man peynst op het Vendel, Als ik sny een kleet. Dat yder kleet, Dat den Snyder zou maken, deeze vrouw past op haer zaken, Was altijd gereed eer hy de schaer, Aen 't Laken zoude steeken, Riep de vrou hem naer, Al even gou, Man denkt gy wel op Vaendel, Hy sprak ja mijn Vrouw. Eens by geluk, Bragt eene Koopman Laken, Om hem een kleet te maken Bragt hem 't heele stuk! sprak meester ziet, Snyt een kleet na de mode, spaert het laken niet, Den snyder fijn, Dagt hier van moet een lapjen In het Vendel zijn.
[pagina 40]
Dat schoone stof, Heeft hy dubbelt gevouwen, En hy snee daer twee paer mouwen, En twee kleetjes of, De vrouw die sprak man denkt gy wel op 't Vendel, Hy antwoorde haer strak, Zwygt vrouwtjen ziet, daer is van die coleur, In het Vendel nog niet. Zoo heeft dien dief, Hem een gantsch kleed gesneden, Van boven tot beneden, Tot zijn gerief, En schoon hy had belooft, niet meer te zullen steelen, de roep was van 't gat, En dat zijn wijf, Hem deed op 't Vendel denken, Dat was tijd verdrijf.

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

lied

Naar de Nederlandse Liederenbank