Cupidoos Maegde-Kruyt

Rokende uyt een Virgijnis-Pijpje de znaeck-en smakelijckste geuren, en vermakelijkste Rijm-Gezangen

Minnaers Laster-klachte.

Stem: Ma meer ick seg &c.

WAt baert de tong al veel fenijn,
Met veel nijts en loofe schijn;
O Goon! wat mach de oorsaeck zijn?
Al blaest de aem een vals geluyt,
Wie kan de wet, en 't vast besluyt
Verbreken, doch en wissen uyt.

Op Nimphjen daer mijn sinlijckheyt

Geboeyt en angesloten leyt,
En daer het oogh altijt op weyt,
Door lonckjes die 't geduyrig gaf,
Treckt noyt de bitze nijt weer af,
Al voert my stracx de doot in 't graf.

Het pijltjen dat een jeugdig hert

Een zieltje strekt, baert noyt een smert,

[p. 68]

 

Maer als het dan ontrocken wert,

 

Genesen van de soete min

 

Vervuylt de wonde dieper in,

 

En doet stracx dolen al den sin.

 

Soo stel ick dan de nijt te leur,

 

Het quicksel van haer aesem geur,

 

Kruypt soeter al mijn adren deur:

 

Die lipjes die als rose blaen,

 

Met soete Nectar staen belaen,

 

Flux dringen my tot haer te gaen.

 

Auroor met haer gekrulde krans,

 

Van Sonne-licht en gulde glans,

 

Heeft an haer schoonheyt eenigh kans:

 

Orpheus speelt noyt op soeter Luyt,

 

Noch Phebus op sijn snaer-geluyt,

 

Gelijck sy queelt de deuntjes uyt.

 

Haer gaven vol van 't soetste soet,

 

En leden, die als t' hooghste goet

 

Voor my volmaeckt staen opgevoet:

 

Versiert met Iuna stadigheyt,

 

En aengename soetigheyt,

 

Van suyver wit en deugt bespreyt.

 

Wie blust dan 't vonkje dat haer brant

 

Op 't min autaer van Cyprus strant,

 

Gestoockt door Venus offerhant:

 

Wie laeft mijn hert dat dorst na min,

 

Of lust te recht mijn grage sin?

 

Wie anders als gy schoon Goddin?