Cupidoos Maegde-Kruyt

Rokende uyt een Virgijnis-Pijpje de znaeck-en smakelijckste geuren, en vermakelijkste Rijm-Gezangen

Schoonheyts Lof.

Stem: Est ce Mars le grand Dieu.

HAd ick duysent ysre tongen,
Schoon van stof,
Die altesamen queelden ende songen,
Tot den lof
Van Diaen, die de Maen,

[p. 69]

 

Ver in glans en pracht te boven gaet,

 

Door haer gelaet:

 

Schoone Vrou, ach ick sou

 

V waerdy noch geensins beelden uyt

 

Met mijn geluyt.

 

V haertjes krullen krul op krul tesamen

 

Door malkaer,

 

Die in glans het geele gout beschamen

 

Gants en gaer,

 

't Voorhooft net, braef beset,

 

Hoog en breet so effen door en door,

 

Als blanck yvoor:

 

't Welck de tijd, aerdig mijt,

 

En met rimpels nimmer beslaet,

 

Dat schoon cieraet.

 

Als twee sterren tijstren u oogjes,

 

O Diaen,

 

Daer de wijnbrauwen als bruin boogjes

 

Rontom staen,

 

Door wiens glans, gy de mans

 

Tot het diepste van het herte wont,

 

En maeckt gesont:

 

'k Acht de min, woont daer in,

 

Ia, dat Cupido schiet sijn schigt,

 

Door u gesicht.

 

't Halsje heeft selve Natura doen cieren

 

Daer het blaeu

 

Van schoone adren door komt zwieren

 

Blanck en flaeu,

 

Of het waer, een Pilaer,

 

Van Albaster, Peerl, Yvoor of Znee,

 

Sacht en gedwee,

 

Dus besneen, sijn u leen,

 

Vol Cieraers, vol alle geestigheen,

 

Van top tot teen.