Cupidoos Maegde-Kruyt

Rokende uyt een Virgijnis-Pijpje de znaeck-en smakelijckste geuren, en vermakelijkste Rijm-Gezangen

Een Amoureus Liedeken.

Stem: Alst begint.

HElaes! mijn suchten zijn om niet;
De schoonste maegt daer'thart heeft toe-gedragen,
En heeft geen deernis met mijn klagen;
Maer lacht om 't geen sy aen mijn lijden siet.
Zilvia wreede gaet nu heen,
En lacht terwijl niet als ick ween,
Nu gy u ooren stopt voor mijn gebeden,
Zal haest de doot, mijn schrale leden
Helpen uyt de noodt.

De Zon sag steets bedruckt ter Aerd',

Geen nagt wierd' oyt voleynt met meerder suchten,
Als wel mijn ziel het leedt ontvluchten:
Doch waer ick gae ick volg mijn eygen smart;
De werelt is mijn heel te nouw,
Ick ben bedruckt, en voor u schadn schau;
Ick heb helaes! tot mijn verdriet verkosen,
Een schoone maegt maer 't hert bevrosen
Dat geen liefde draegt.

'k Verlate nu, en wil voortaen

Gaen doolen langhs d' eensame droeve wegen,
Alwaer geen troost en wort verkregen,

[p. 67]

 

Maer de doot het eynd' en droef getraen;

 

Ey nu Philander keer, ey keer!

 

Sy is geraeckt, haer hert is veel te teer,

 

't Is veynsery u trouheyt te bestryen,

 

Sy is geraeckt in een groot medelyen,

 

't Hart inwendigh beklaegt.

 

Geboogen kniel ick voor 't Altaer,

 

Ick doe voor u mijn laeste Offerhande,

 

En ick verwacht het vonnis van haer hande,

 

Te leven, of in kort te zijn een baer:

 

Is sy de wreedtheyt even straf?

 

Soo dael ick wiligh na haer eygen graf:

 

Maer so de schoonste krijgt in't laest meedoogen,

 

Soo is 't getraen van mijne oogen,

 

En mijn smart gedaen.

 

Stantvastig Minnen,

 

Kan 't lastig winnen.