Zoo staat dit boek van alle Amerikaansche romans uit de laatste paar jaren misschien nog het dichtst bij ‘Death comes for the Archbishop’ van Willa Gather, een boek, dat ik, tusschen twee haakjes, letterkundig een veel hoogere plaats toeken. Vermoedelijk is ook de schrijver van ‘The Bridge of San Luis Rey’ niet typisch Amerikaansch. In elk geval staat hij sterk onder oude Europeesche invloeden. Thornton Wilder is een betrekkelijk jonge man, die een groot gedeelte van zijn jeugd en van zijn latere jaren buiten zijn geboorteland Amerika en temidden van Europeanen uit beschaafde kringen heeft doorgebracht. Als jongen was hij in China, waar zijn vader Consul Generaal was; later woonde hij jaren in Rome en in andere plaatsen van Europa. Hij heeft echter in Amerika gestudeerd en is daar eenigen tijd leeraar geweest.
Van het oude Europa is het vooral de Fransche letterkunde geweest, wier invloed duidelijk uit dezen roman spreekt. In dit opzicht verschilt Thornton Wilder niet van de meeste Amerikaansche auteurs. De Europeesche beschaving bereikt den Amerikaan natuurlijk allereerst door middel van de Engelsche taal; daarnaast speelt dan, vooral bij de vorming der jonge schrijvers, de cultuur en literatuur van Frankrijk de grootste rol. In ‘The Bridge’ heeft de schrijver volgens zijn eigen bekentenis voor de geschiedenis van de Perichole van Meilhac's ‘La Périchole’ gebruik gemaakt, en verder van Merimée's ‘Le Carrose du Saint-Sacrement’; terwijl, voor iedereen duidelijk, in het tweede gedeelte, dat ons het verhaal van de Markiezin van Montemayor geeft, de geschiedenis van de brieven van Madame de Sévigné op een handige wijze verwerkt is. Misschien is het, voor mij nog altijd niet gemakkelijk te verklaren, overweldigende succes van dezen roman juist aan deze en dergelijke reminiscenties uit de oude literatuur toe te schrijven. Er is voor het boek een grootsch-opgezette reclame gemaakt, waarvoor de uitgevers al spoedig de namen van eenige bekende critici uit Amerika en Engeland konden gebruiken. Maar een dergelijke reclame wordt ook voor andere letterkundige produkten uit het dollarland gemaakt zonder tot zulke buitensporige resultaten te leiden.
Overigens heeft de roman allerlei kwaliteiten, die men van een best-seller kan verwachten; de stijl is vlot en het verhaal blijft den lezer tot het einde toe boeien. Dat verhaal is daarbij eenvoudig genoeg en hetzelfde kan van de ten tooneele gevoerde personen gezegd worden, al zijn zij allemaal ietwat zonderling. Een kleine, roodharige Franciscaner monnik staat juist op het punt ergens in Peru zijn voet op een, nog onder de Inca's gebouwde brug te zetten, als deze instort. De vijf menschen, die er zich midden op bevonden, vallen in het diepe ravijn er onder te pletter. Ieder ander zou met
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd