***
Natuurlijk heb ik dat meisje geen prematuur Writer's Block willen veroorzaken door haar de hele waarheid te vertellen over het proces óm auteur te worden hier op Aruba. Nee. Voor haar zal het anders zijn.
Als zij haar eerste manuscript af heeft (op zeer jonge leeftijd, uiteraard), zal zij niet langs de banken en bedrijven hoeven gaan om haar drukkosten bij elkaar te smeken. Zij zal niet de dupe worden van allerlei instanties die wel over fondsen beschikken, maar niet over de juiste expertise om nieuw talent te kunnen ontdekken en begeleiden. Ze zal geen stichting hoeven oprichten ten behoeve van leesbevordering of wat-dan-ook, om bekritiseerd te worden dat ze dat gedaan heeft terwille van de uitgave van haar eigen boeken, én in plaats van uitsluitend andere auteurs die kans te bieden - of ze nou wel kunnen schrijven, of niet. En wie weet, misschien probeert ook zij in het buitenland erkenning te krijgen, maar zij zal het niet moeten doen om haar eigen land ervan te overtuigen dat schrijven meer is dan een boek uitbrengen. Nee. Zij krijgt die werkbeurs van het Nederlandse Fonds Voor De Letteren, omdat haar eigen landgenoot verstand heeft van het schrijverschap, van hoe hij of zij Arubaans talent kan begeleiden naar een betere kwaliteit van de Nederlands Caribische literatuur. Wat zal zij genieten van de waardering en ondersteuning van haar eigen mensen. Ja, zo zal het voor haar zijn.
De Arubaanse auteur. Ze kan fondsen verwerven, haar eigen boeken illustreren, uitgeven, verkopen, promoten, vertalen, ze kan het lezen bevorderen, lezingen geven, creatief schrijven doceren, jongeren stimuleren, in het buitenland debuteren...
Maar, wat wíl ze nu eigenlijk? In Papiamento schrijven, haar moedertaal, al heeft ze de nieuwste spelling nog niet onder de knie, waardoor ze correctoren nodig heeft om haar eigen taal te verbeteren. In het Nederlands, haar tweede officiële taal, die ze best goed beheerst, alleen heeft ze wat moeite met de ‘de-tjes’ en ‘hetjes’ én kan ze in haar enthousiasme spontaan uitdrukkingen gaan combineren. Ach, laten we toch asjeblieft die zure pruim doorslikken en precies zeggen waar het om draait! (die zure pruim zat er trouwens al in, voor ik over de zure druiven had gehoord - er hangt blijkbaar veel zurigheid in de lucht...)
De Arubaanse auteur. Ze houdt van verhalen vertellen, dat is wat ze leuk vindt. En ze wist het al vanaf haar vijfde, toen ze nog geen letter op papier kon zetten, alleen krulletjes die op een soort handschrift leken; op schrijven. Zo vertelde ze door de jaren heen aan haar jongere broer de mooiste, spannendste, grappigste, engste verhalen van het eiland, tot ze het alfabet leerde kennen. Ze ging brieven schrijven aan vrienden over de hele wereld, en die penvrienden hadden geen moeite met haar gebrekkige Nederlands, Engels of Spaans, die wilden alles over Aruba weten en daar kon ze eindeloos over vertellen. Ze leerde rijmen en dichten en ging er ook nog bij tekenen om het echter te laten lijken. Barbies en ander speelgoed
Auteursrechtelijk beschermd