Contour. Jaargang 2

Hans Vlek
Gedicht

Ik, languit in les Herbes en de zon
een grijnzend agitator tegen mijn
huid als oud papyrus om mijn lichaam.
Ik adem onzichtbaar voor de mieren
die mijn broek bevolken en soms
krimpt mijn oog als een anus samen.

In de bomen vertelt men sprookjes
aan pas ontpopte vogels. Onder mij
droogt een rivier haar tranen en
rochelt dieper stervend weg. De wormen
wijken naar het lijk van veldheer A.
die volgens folders hier gesneuveld is.

Het landschap liegt gratis een foto
voor altijd, en nu nog ruik ik
de gifgeur der leliejonkers en de
droge mest der broodmagere koeien
en aan het vlijmend gras snijd ik
nog dagelijks mijn handen open,
stigmatiseert zich de herinnering.