Contour. Jaargang 2

[p. 187]

Julien Vangansbeke
Fontanel

reeds tijdens de aanloop
tot alles of niets en nog wat: leven
zoeken oorzaken hun slachtoffers uit

- het is de schuld der moederschoot

dat ik (in mijn aders stromend)
flagrant elk reddend middel mis -

en nu
als ik verbaasd staar
door de enorm vervormende bril
op de allergische neus van het heden

stormen over mijn lippen

(de loopplank van mijn woorden)
geen woelgeesten meer aan wal
houd ik soms op te begrijpen:

het broodnodige

van een heldhaftig gebaar

of als een waarschuwend woord

(ondanks het weergaloos verweer
van enkele doven) verwarring zaait

ik op een kerkmuur meen te lezen:

en verlos ons van het goede te veel amen

voor het ademend doelwit

de soldaat anno 66
nog steeds een reden is voorzien

en we (zonder het bespelen van één gelaatspier)

de aanwezigheid aanvaarden van hen
die het afschuwelijke baren

[p. 188]

 

gelukkig lopen we allen

 

(van steunpilaar tot hinderpaal)

 

in een naar de horizon toe

 

luchtledig wordend straatje

 

met een einde

 

smelten er ten slotte

 

in een oogwenk weg

 

in het onbekendste

 

dat ons te wachten staat