Commentaar op het Hooglied

[fol. W8va]

.XXX. Echter uan vier saluen

Van gode ulieden .iiij. riuieren
Die ter salicheit manieren
Emmer moeten siin bereit
Inder saligher kerstenheit
Hier vte comen ons vier saluen
Die ghenesen in allen thaluen
Beide inden hemel ende op dairde
So wat dair is in groter wairde
Dat siin enghelen ende mensche
Die hebben si in allen wensche
¶ Deerste salue is gods wijsheit
Dander is sine gherechticheit
Heilicheit die derde is
Dats wel te leuen sonder mis
Verlossenisse die vierde ons geuet
Dair nv die werelt al bi leuet
Dese saluen waren lange verborghen
Doe die mensche lach in sorghen
Ende onder des duuels voete
Doe en gauen ghene boete
Dese saluen war si waren
Bouen inder enghelen scaren
Dair na doe god woude werken
Onse salicheit ende sterken
Den mensche die was in zware quale
Ende onse scult woude betalen
Voir ons die wi sculdich waren
Quam hi tot ons sonder sparen
Mit desen saluen dair hi mede
Ghenas alle menschelichede
Der wijsheit salue hi mede nam
Doe hi als een bode hier quam
Vanden uader ons ghesent
Hi makede hem al onbekent
In onse menschelike cleet
Dair hi den duuel in verstreet
Dit moste mit groter wijsheit wesen
Souden alle bi hem ghenesen

[fol. W8vb]

 

Dair om quam hi als die wise

40

Ende uande ons mit soeten prise

 

Die inden kerker waren gheuaen

 

Des duuels. dair wi alle ontfaen

 

Hadden blintheit ende onweten

 

Ons mocht ewe noch propheten

45

Helpen ende ghesont wel maken

 

Wi waren blint. in allen saken

 

Want licht der wijsheit ons ontbrac

 

Dair om dat licht hi ons ontstac

 

Ende bracht ons in sine ghenaden

50

Dat wi worden doe beraden

 

Dair mede so dat wi nv kinnen

 

Dat ons god mit ganser minnen

 

Verlicht. ende gheuet ons verstaen

 

Dat wi sullen aneuaen

55

Dair ons salicheit of comet

 

Ende ons best ter sielen vromet

 

¶ Dese salue bringhet ons voort

 

Sinte iacob in dese woort

 

Hi spreket die der wijsheit heuet

60

Te doene. die wile hi leuet

 

Die salse eeschen van gode bouen

 

Die gheuet alte sinen louen

 

Nochtan uerwijt hijt niet

 

¶ Vander ander salue nv siet

65

Die is ghenoemt rechticheit

 

Dair god den duuel mede versceit

 

Want uan beghinne sire gheboorten

 

Tot hi brac der hellen poirten

 

So uacht hi den duuel an

70

Mit rechte dien hi al uerwan

 

Hi gaf ons tgheloue te rechte

 

Dair hi mede kent sine knechte

 

Bi rechticheit heefti ontbonden

 

Die kerstenheit vander erfsonden

75

¶ Hi gaf ons ooc die heilicheit

 

Doe hi hem in salicheit

 

Selue gaf in des menschen leuen

 

Nochtan sach men niet sneuen //

[fol. B10ra]

 

// Van alre ualscheit sine bruut

 

In desen coninc siin drie saken

 

Die der kerstenheit wel smaken

 

Sine onbegripelike edelheit

5

Des uan hem wel gheseit

 

Inden poirten is hi hair man

 

Edel nv merket wel hier an

 

Drie poirten dair men vut ende in

 

Gaet die siin des staets beghin

10

Dus is cristus een ontsprinc

 

Van al dat ye beghin ontfinc

 

Ende uan allen datmen kent

 

Ende vernemen mach omtrent

 

Ende ouer al in allen dingen

15

So is cristus sonderlinghen

 

Dair men vut ende in bi gaet

 

Ene dore als dair ghescreuen staet

 

Ic bin ene dÜere so wie bi mi

 

In gaet salich so wart hi

20

¶ Men sal ooc merken hemelicheit

 

Die tuchtelike hem ane leit

 

Want hemelicheit hoort wel ter minnen

 

Dat moghen wi bi den leide kinnen

 

¶ Dat derde is die grote miltheit

25

Die wel merkelike leit

 

In den woirde dat si sprect

 

In sinen kelre onbedect

 

Dit sulwi uerstaen also

 

Dat cristus sine bruut maecte vro

30

Van al dat ye was verborghen

 

Ende maectse vri uan alre sorgen

 

Die coninc heuet gheleet mi

 

In die stede dair ic bin vri

 

Mi die hi heuet ghewrocht

35

Van niet ende harde dire gecocht

 

Mit sire doghet ende heuet vercoren

 

Mi die hi altoes wil horen

 

Want ic heb an hem gheropen

 

Om een minlike open

40

Nv heuet hi mi in wairdicheit

[fol. B10rb]

 

In sinen kelre al gheleit

 

Dauid toont mi wel dit woort

 

Ic riep ende hi heuet mi gehoort