Columbus. Jaargang 1

Het bramenpad

Ziet voor u een roodzandig pad
dat kronkelt door bramen en dat
in de bramen zijn einde vindt.
Boven de bramen de wind
en boven de wind knikt de wolk,
die vroeger, voor eeuwen, een volk
de wegen wees door de woestijn.
Hoog boven de wolk als een pijn
schreeuwt het heldere blauw van de lucht
en boven die lucht stroomt een zucht
die uit zuchten zich samenvouwt.
Geens mens raakt hier ooit mee vertrouwd
en ze vallen dus neer op het duin
met helmgras als haar op zijn kruin,
met het klein en roodzandig pad
het pad in de braamblaren, dat,
in weerwil van al wat men zegt,
een band vormt die goed is en hecht.

HUB. HUPPERTS