Columbus. Jaargang 1

Kruisiging

Omdat Gij ons steeds overvalt
wanneer wij geen gevaar beseffen,
zal onverwachts Uw schouder treffen
mijn vuist, in drift naar U gebald.

Tot ik Uw lippen heb gekust,
U binnen het gevang kan voeren,
zal ik U dag en nacht beloeren:
een rode kaper op Uw kust.

Eens zal de wellust van mijn haat
U in het schemerdonker vinden.
Daar zal ik al Uw krachten binden
tot Gij ontluisterd voor mij staat.

Ik spuug Uw schreden achterna.
Ik zal U naar de heuvel sleuren,
Uw weke hand met spijkers scheuren
en grijnzen om Veronica.
.. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. ..
Uw lippen fluisteren mijn naam.
O, kon ik nog dit zachte spreken
met felle mokerslagen breken!

Ik moet het woord voor woord verstaan.
Ik zal er aan ten onder gaan.

MARGREETH WOLTJES