Columbus. Jaargang 1

[p. 89]

Bruidslied

Wij zullen deze herfst in Overijssel
of ook wellicht in Limburg - mocht het zijn -
de tijd verdoen als een, in zijn omlijsting
van zon- en bladgoud, dromend schilderij.

En 't moet maar liefst bij voorbaat uitgesproken,
dat wij zijn ‘zoekgeraakt’ of ‘onbekend’,
en dat wie speuren zullen zijn bedrogen,
maar achteloos voorbijgaan wie ons vindt.

Aan God slechts zij verraden, dat wij hièr zijn;
ten overvloede, want wij zijn bij Hem:
als afgezonderd te Zijnen gerieve,
maar om te rijpen voor des levens zin:

zondeloos saamgegroeid (‘Adam en Eva’
moest staan onder dit primitief paneel,
lévend van eeuwigheid en felle beelden)
elkaar te kennen, en, als God geweest,

wanneer 't vergulsel van d'omlijsting schilfert
en wij ons naakt zien in het naakte hout,
buiten te treden, huivrend in de winter,
maar sterk, zeer sterk tegen de eerste kou.

EDUARD TUKKER

[p. 90]