Columbus. Jaargang 1

Een dichter

voor Chris van der Weye

Dit is het dan wat blijft
Aan het eind van verdriet en pijn,
Als de oorlog over zal zijn:
Een hand die woorden schrijft.
De smalle, vermoeide hand
Van een man, eenzelvig en stil,
Die leeft in het klein verband
Van wat nog niet sterven wil.
Die soms de gordijnen opent
En aan het venster komt staan,
Moedeloos en wanhopend
Om een eentonig bestaan.
Maar dan het leven weer tilt
Bevrijd van wanhoop en waan,
Als 's nachts de lentewind trilt
In takken voor de maan.

JAN VERMEULEN