Columbus. Jaargang 1

[p. 35]

[Henk van Maurik: Gedichten]

De geteisterden

Slechts bitterheid vult bord en beker
en drenkt de wortels van ons hart,
vergroeid en in zichzelf verward,
maar levenszéker.

O dood, wat bindt ons aan het leven
en dwingt ons tot in 't bliksemlicht
van uw onmiddellijk gezicht
u te weerstreven?

Wij zijn herkend, en niet gekozen,
nòg niet - maar niemand kent zijn tijd,
de dood kiest zonder onderscheid
uit machtelozen;

alles moet naar zijn wil geschieden,
Gòd weet dat wij zoo weerloos zijn
als kinderen, die angst en pijn
vergeefs ontvlieden.

Honger, wrok niet zoo dof bezonnen,
niemand snoert nodeloos de riem. -
O levenskracht, reeds in de kiem
doodsoverwonnen.

Kwatrijn

Wanneer allengs de herfstwinden opsteken,
denk ik aan 't zaad en aan de verre streken
waar 't henendrijft, maar 'k hoor een zachte stem
ontroerd òns uur van vruchtbaarheid afsmeken.

HENK VAN MAURIK