De C.L. psalmen des conincklijcken propheten Davids

Een nieu Liedt, van Godes Woort en syn bitter lijden.

Op syn: eygen Voys:

HElp Godt wilt my gehingen,
Ghy Eed'le Schepper mijn,
Den selven Rijm te dwingen,
Tot lof der eeren dijn,
Dat ick mach vrolijck heffen aen,
Van dijnen Woort te singhen,
Heer wilt doch my by staen.

[fol.  Cxciij.r]

 

2. Dijn Woort doet eewich blijven

 

Soo Esaias meldt,

 

In synen Boeck doet schrijven,

 

Eer sal vergaen die Weldt,

 

En wat Godt selver oyt gheschoep,

 

Soud' eer in al verderven,

 

Hy doet gheen wederroep.

 

 

 

3. Jesus, t'woort van den Vader

 

Is comen in der Weldt,

 

Vol groote Wonderdaden

 

Vercost om snooder ghelt,

 

Door Judam syner Jong'ren een

 

Word' in den Doot ghegheven

 

Jesus dat Lam'ken reen.

 

 

 

4. Nadien sy hadden gheten,

 

Verstaet dat Paeschelam,

 

So deed' hy niet vergheten

 

Dat broot in syn handt nam,

 

Dat is myn Lichame sprack hy rondt,

 

Dat voor u wert ghegheven

 

Tot verghevingh der Sondt.

 

 

 

5. Gaf haer oock daer te drincken

 

In wijn syn Bloet soo root,

 

Syn Doot daer by t'ghedincken,

 

Soo Paulus schrijvet bloot,

 

Wie waerdich eet van desen broot

 

En drinckt wt desen Kelcke,

 

Die sal niet sien den doot.

 

 

 

6. Jesus wiesch haer die voeten

[fol.  Cxciij.v]

 

Wel tot der selver stont

 

Leerd'se met woorden soete

 

Wt zijn Godtlijcken mont,

 

Hebt lief malcander alle tijt,

 

Daer by men sal bekennen,

 

Dat ghy mijn Jongers zijt.

 

 

 

7. Christ int hofken by nachten

 

Doen hy gebeden hadd'

 

Die Joden hy verwachten,

 

Van haer gebonden wert,

 

Sy voerden hem ten Rechter groot

 

Gegeesselt, en gecroonet,

 

Die hem verwees ter doot.

 

 

 

8. Hooch aen een Cruys gehanghen

 

Die hoochgeboren Vorst,

 

Nae ons hadt hy verlangen,

 

Daerom sprack hy, my dorst,

 

Verstaet, nae onser salicheyt,

 

Daerom was Mensch geboren

 

Van eener reynen Meyt.

 

 

 

9. Met synen hooft' gebuyget

 

Hy synen Gheest opgaf,

 

Als ons Joannes tuyget,

 

Hy werd' ghenomen af

 

Van t' Cruys in t' Graf werd' hy geleyt,

 

Ten derden dach verresen,

 

Als hy voor hadd' gheseyt.

 

 

 

10. End in den selven daghen

 

Sijn Jongers hy bevelt

[fol.  Cxciiij.r]

 

Alleen zijn woort te draghen.

 

En pred'ghen aller welt,

 

Wie daer ghelooft, en wort ghedoopt,

 

Die heeft dat eewich leven

 

Door Christum hem ghecoopt.

 

 

 

11. Seer schoon doet Lucas schrijven

 

Van zijne Hemelvaert,

 

Doch altijts by ons blijven

 

Wil, so hy heeft verclaert

 

Seer claerlijck door zijn Godtlijck woort,

 

Daer can niet teghens blijven,

 

T'geweldt der hellen poort.

 

 

 

12. Een trooster deed' hy senden

 

Dat was die heylighe Gheest,

 

Die ons in ons' ellende.

 

Wil maecken onbevreest,

 

Dien selfs wy willen roepen aen,

 

Die sal ons niet verlaten,

 

In gheener Noot afgaen.