De C.L. psalmen des conincklijcken propheten Davids

Een Ghebet Liedt, naer die Predicatie, die gantsche vasten heen door te singen, aen die plaetse van Benedicamus.

WEynd' af uwen Thoorn, lieve Heer met g'naden,
En laet niet woeden uwe bloedigh' roede,
Oordeelt ons niet naer onse missedaden,
Maer nae dijn Goede.

[fol.  Cxciiij.v]

 

Want soo ghy woudet nae verdienste straffen,

 

Wie cond' uwen grim van u handt gedragen?

 

Het most' al vergaen, wat ghy hebt gheschaffen,

 

Voor uwe plagen.

 

Vergeeft Heer g'naedich onse grote schulde

 

Gaet boven t'recht uwe genaed' bethoonen,

 

Die ghy, ons t'erhouden, na grooter hulde,

 

Pleecht te verschoonen.

 

Syn wy doch arme Wormkens, stof en eerden,

 

Met Erfsonde, swackheyt, noot en doot beladen,

 

Waerom souden wy gaer te niete weerden

 

Sonder ghenaden?

 

Siet aen uwes Soons Cruys en bitter lijden,

 

Die ons verlost heeft met zijn dierbaer bloede

 

End' openen laten zijn Hert en zijden

 

Der Werelt te goede,

 

Daerom (ach Vader) laet ons niet verderven,

 

Dijn gnaed' en Geest door Christum wilt ons geven,

 

Maeckt ons met hem des Hemelrijckes erven.

 

By u te leven.