De C.L. psalmen des conincklijcken propheten Davids

[fol.  CLxij.r]

Psalm. CXXXII. Memento domi.

Op de Voys: Het syn doch Salich alle die

O HEEr gedenckt aen David Jent
Aen all' syn Moeyt en groot Elent,
Want hy swoer Godt den HEERE,
Godt Jacobs Looffd' hy: Ick wil niet
Gaen in mijn Huys, noch Liggen (siet)
Op mijn Bedd' Legher neere.
Ick laet niet slapen d' Ooghen mijn,
Noch sluym'rich mijn Oog'scheelen zijn
Tot ick een Woonsteed' vinde
Voor Jacobs GOdt, daer van dat wy
In Ephrata aff hoorden bly,
End vondens' in Woestijne.

2. Wy willen in syn Wooningh' gaen
Hem voor syn Voetbanck bidden aen,
HEER maeckt dy t'uwer Ruste,
Met d'Arck dijns machts, der Priester Cleet
Laet syn alleen Gerechticheet,
Dijn Heyl'gen bly met Luste.
En neemt om David dijnen Knecht,
Het Regiment dijns Christ niet wech.
Godt heeft een Eedt ghesworen
Den David, dien hy houden sal,
Op dijn Stoel sal ick setten al,
Dijns Lijves Vrucht vercooren.

3. Ist dat dijn Kindren mijn Verbondt
End mijn Woort houden t'Alder stondt
Dwelck ick haer recht sal Leeren,

[fol.  CLxij.v]

 

So sullen hare Kindren meed'

 

Op dijnen Stoel in Eewicheedt,

 

Oock sitten end floreeren.

 

De HEER heeft Zyon gants end' gaer

 

Vercoor'n, hem lust te Woonen daer,

 

Want dit is (spreeckt de HEERE)

 

Mijn Rustplaets end mijn lust daer ick

 

Wil syn end Woonen Eewelick,

 

Want het Behaecht my seere.

 

 

 

4. Ick wil haer spijse seeg'nen daer,

 

En Broots ghenoech oock geven haer,

 

Ick wil met Heyl becleeden

 

Haer Priesters, end haer Heyl'gen fijn,

 

Die sullen al te samen zijn

 

In groote Vrolickheeden.

 

Aldaer sal opgaen Davids Hoor'n,

 

Ick heb bereyt mijn Christ vercoor'n,

 

Een claer Lanteern al schoone.

 

Syn Vyanden wil ick becleen

 

Met schandt: maer over hem seer Reen

 

Sal Bloeyen syne Croone.