De C.L. psalmen des conincklijcken propheten Davids
(1625)–Anoniem De C.L. psalmen des conincklijcken propheten Davids–
AuteursrechtvrijOp de Voys: Het zijn doch Salich alle die.DAnckt Godt, want hy so vriend'lic is
Syn goetheyt eewich duert ghewis,
Wie can syn Doen Vol prijsen?
Wel dien, die dijn Ghebodt en Leer,
Vast houden, end' oock Recht doen, Heer
Dijn Heyl wilt ons bewijsen,
Op dat de Vrome sien dijn goet,
In Vreucht dijn Erven wel behoedt.
Doch wy doen oock als deden
Ons Vaders, die dijn Wond'ren niet
| |
[Folio Cxxvij.r]
| |
Noch aen dijn goetheyt denckend' yet,
Aent Meer dy weder streden.
2. Doch holp haer noch de Heer bequaem
Ghewillich om syn eyghen Naem,
Syn Macht niet wou nae laten,
Hy Droochd' de Zeed' al door syn cracht
Sy werden vry daer door ghebracht,
Verlost van die haer haten.
Int Meyr verdronck al haer party,
Doe G'looffden en Loff songhen sy,
Syn Doen maer Rasch vergaten,
Sy creghen lust en tarchden Godt,
Hy gaff hun vol haer Bede, tot
Haer walchden, als sy aten.
3. En sy verthoorenden alsdoen
Op Moysen ende op Aaron,
Dies d'Aerd' verslond' die Stammen
Bey Dathan ende Abiram,
Door t'Vier veel haerder omme quam
Die Godloosen door Vlammen.
Een Calff in Horeb maeckten sy,
Aenbadent, ende gaven vry
Eens Os ghelijcknis d'Eere,
Vergaten GOdt haer Salicheet,
All t'gheen hy in Egypten deed',
Tot Ham, end' aent Roo Meere.
4. Hy sprack, hy wouse al met een
Verdoen, Had Moyses niet ghebeen,
| |
[Folio Cxxvij.v]
| |
Dat schoon Landt sy Verachten,
End in haer Hutten Murrden sy,
Gods Stem niet hoorende, dies hy
Syn Handt op hieff met Crachten.
In de Woestijn strafft hyse scherp,
Haer Zaet hy by den Heyden werp,
Verstroydens' inden Landen,
Tot Baal Peor gavens' hen,
Sy Aten Affgoods Offeren,
Dies Plaechd' hyse met schanden.
5. Die Saeck heeft Pinehas Gheslecht
Die Plaeg' gheweert, dies hy Gherecht
Gheacht werdt Eewelijcken,
Aen dat Kijff water Plaechden sy
Den Moysen, dies so werde hy
Bedroeft, Alst wel mocht blijcken.
Sy doodden t'Volck oock niet, so dat
De HEERE haer bevolen hadt,
Vermengden haer den Heyden,
Der selver Wercken Leerdense,
En dienden haer Affgooden mee,
Den Val sy haer Bereyden.
6. Sy Offerden den Duyvelen,
Haer Sonen ende Dochteren
T'onschuldich Bloet Vergooten,
Doen wert Vergramt, en creech al meer
Een Gruwel aen syn Volck de HEEr,
Hy ginckse heel Verstooten,
End gaffse in der Heyden Macht,
| |
[Folio Cxxviij.r]
| |
Beangst, tot Ootmoet hyse bracht,
GOdt ginckse dick Ontlaeden,
Doch sy Verthoornden hem weer drae,
Sy werden Cleyn, en leeden schae,
Alleen om haer Misdaden.
7. Hy hoord' haer Clacht Aensach haer Noot,
T' berouwd' hem door syn Ghoetheydt groot
Aen syn Verbondt hy dachte,
En maeckt dat haer wert Goet ghedaen
Van die haer hadden Hart ghevaen.
In Noot (HEER) op ons wachte,
En brengt ons wt den Heyden tsaem,
Op dat wy Dancken uwen Naem,
En dijn Loff Roemen tsamen,
Gheloofft sy Eewich end Altijdt
Die Godt van Israel met Vlijt,
End alle Volck spreeck Amen.
|
|