De C.L. psalmen des conincklijcken propheten Davids
(1625)–Anoniem De C.L. psalmen des conincklijcken propheten Davids–
AuteursrechtvrijOp de Voys: Het syn doch Salich alle die.DAnckt Godt, want hy so vriend'lijc is
Syn goetheyt Eewich duert gewis,
Danckt hem met gantscher Machte,
All' die Verlost syn door den HEER
Wt s'Vyandts Handen, die hy weer
Wt Landen tsamen brachte.
So wel van Op, als Nedergang',
| |
[Folio Cxxviij.v]
| |
Van t'Noorden, t'Zuyden, doense lang'
Al Dwalende niet vonden
Dan Onghebaende Weghen quaet,
Gheen Stadt noch plaets nae hare staet
Daer in sy Woonen konden,
2. Van Dorst en Honger schier versmacht,
Deeden in Noot tot Godt haer Clacht,
Hy holpse groot end smalle,
Brachtse op Rechte Wech en Staet,
Dies Danckmen hem voor syn Genaed,
By Menschen Kind'ren alle.
Die Dorstigh' siele creech doen Moet,
Die Hong'rige Vuld' hy met Goet,
Die G'uangen en Beladen,
Int Doncker saten end in Dwanck,
Gheketent teghen haren Danck,
En dat om haer Misdaden.
3. Sy hadden Gods Ghebodt versmaet
Gescheynt des Hoochsten Wet en Raet,
Dies Plaechd' hyse met schanden,
Als sy daer Hulploos laghen Neer,
So Riepen sy tot GOdt den HEER,
Hy holpse wt de Banden,
End Leyd'se wt des Doodes schaed,
Dies Danckt den Heer voor syn Genaed,
By allen Menschen Kindren.
Metalen Deuren hy Op steeckt,
End Ys're Grendel t'stucken breeckt,
Hy can die Dwaes wel vinden.
| |
[Folio Cxxix.r]
| |
4. Die Spijs was haer een Walging' groot
Dies werden sy al sieck ter Doot,
End Riepen weer tot Gode,
Hy holp haer wt den Angst terstondt,
Sand' haer syn Woort, maecktse gesont,
Verlostse wt Doots Noode,
Dies singt van s'Heeren Goetheyt soet,
Danckt hem dat hy so Wonder doet
Aen allen Menschen Kindren,
Danckoffert hem met Loff en Vreucht
Vertelt syn Werck met Ghenuecht,
Elck laet hem daer toe vinden.
5. Die Tschepe varen op de Zee,
Haer Handel daer in drijven mee,
Gods Wercken Ondersoecken,
Syn Wond'ren in den diepen Meer,
Wanneer hy sprack, so Stormdent seer
Verschricklijck t'Allen Hoecken.
Dan Voerens' Opwaerts, dan ter Hel,
Benaut van Siel, end int Ghequel
Vertsaecht seer boven Maten,
Sy Waggelden als Een die gaet
Droncken, sy waren gants van Raedt
End' Wijsheyt all' verlaten.
6. Maer sy Aenriepen Godt den Heer,
Die stilden dat Onweder weer,
Dies sy haer al Verblijden,
Hy brachtse vry te Lande aen,
Het moet Godt Dancken yederman,
| |
[Folio Cxxix.v]
| |
In die ghemeynt' Altijden.
En dien haer Beecken werden drooch
Haer Vruchtbaer Landt, Als dat niet dooch
Dat was om die boosheede
Der gheener die doen Woonden daer,
Doch t'Landt dat Dorr en drooch was gaer
Hy weer vol Waters deede.
7. Den Hong'rigen daer in gheset,
Die Berghen te Beplanten Net,
Haer Vee wert seer vermeerdert.
Oock die daer syn ter Neer gheruckt,
End van Tyrannen seer Verdruckt,
Die Princen oock Verneerdert.
Opt laest holp hy den Armen Recht,
Als Schapen meerderd' haer Geslecht
Sulcx sien die Vrome spoedich,
Die Boosheyt swijgen moet All'gaer,
Die Wijs is, Neemt dees Dingen waer,
En Gods Weldaden goedich.
|
|