De C.L. psalmen des conincklijcken propheten Davids

Psalm. LXXXIII. Deus ne Sileas.

Op de Voys: Ach Godt van HEmel siet daer in, etc.

[fol.  Cj.v]

 

GOdt swijcht doch niet, noch zijt so stil

 

End' beydet niet so langhe,

 

Verwoedet is des Vyandts wil,

 

En raeden ons so banghe,

 

Dijn Haters met verbolghen moet,

 

Raedtslaen soo listich end' onvroet,

 

Teghen dyn Volck verborghen.

 

 

 

2. Sy pooghen ons t'wtroeyen fel,

 

Dat wy gheen Volck en blijven,

 

Wat is des Naemens Israel,

 

Dat dencken sy t'ontlijven.

 

Vereenighen sy haer nu gaen,

 

Om all' in een Verbondt te staen,

 

Beyd' Ismael end' Edom.

 

 

 

3. Des Moabs end' des Hagars Zaet

 

Tyrus end' Philistijnen,

 

Amon, Gebal, Amaleck quaet,

 

Een yeder met den zijnen,

 

Jaer Assur is daer oock bereyt,

 

Den Kindren Loths dit quade Feyt,

 

Om helpen te bedrijven.

 

 

 

4. Maer (Heer) doet haer als Madian

 

Als Sissera met Naemen,

 

Als Jabin aen die Beeck Kison,

 

Die by Endor om quamen,

 

Als Oreb end' als ZEeb met Macht,

 

Als Zeba end' Salmuna pracht,

 

Maeckt soo haer Vorsten (HEERE)

 

 

 

5. Want sy haer Aenslach thoonen fel,

[fol.  Cij.r]

 

Waer sy Godts Huyse vinden,

 

HEER maecktse met onweder snel,

 

Als Stoppel voor den winde,

 

Ghelijck een vuyr den Woud' verbrant,

 

En Blixems Vlamme wort bekant,

 

Midts groote Berch ontsteken.

 

 

 

6. So dapper haer dyn Onweer raeck,

 

Dat sy van Schrick vertsaghen,

 

Haer Aensicht soo vol schande maeck,

 

Dat sy noch moeten Vraghen

 

Nae dynen Naem tot dyner Eer,

 

Verschricken altoos meer end' meer,

 

En schamen sonder eynde.

 

 

 

7. Ja schand' so groot word' haer te deel

 

Dats' omcomen al tsamen,

 

Soo sullen sy bekennnen heel,

 

Dat ghy met dynen Namen

 

Alleen zijt Godt end' heetet HEER,

 

Ghy God de Hoochst' end' niemant meer

 

In alle Werelt Amen.