De C.L. psalmen des conincklijcken propheten Davids

Psalm. LXXXIIII. Quam dilecta

Op de Voys: Nu vreucht u lieve Christen ghemeyn, etc.

HOe Lieff'lijck zijn HEer Zebaoth,
Dyn Wooninghen vol Eeren,
Hoe seer verlangt myn Siel na God,
Al nae den Huys des HEEren,

[fol.  Cij.v]

 

Mijn Hert een groot verlanghen heeft,

 

Mijn Siel in groote Hope Leeft,

 

Al nae den GOdt mijns Levens.

 

 

 

2. Die Musschen en der Swalven tzort

 

Haer Nest oock vinden Heere,

 

Daer sy haer Jonghen brenghen voort,

 

Maer dijn Altaer vol Eere,

 

HEER Zebaoth en Coninck mijn,

 

Wel dien, die t'uwen Huyse zijn,

 

Die Loven dy Altijde.

 

 

 

3. Wel dien, die gaen dijn Weghen al,

 

End' voor haer sterck dy houwen,

 

End' die hier gaen door t'Jammerdal,

 

En daer Fonteynen Bouwen,

 

Met Segen Ciert de Leeraer haer,

 

Victory veel die thoont oock Claer,

 

Dat Godt te Zyon woone.

 

 

 

4. Och ghy mijn Godt Heer Zebaoth,

 

Wilt mijn Ghebedt verhooren,

 

Vernemet ghy des Jacobs Godt,

 

Godt onse Schilt vercooren,

 

Aensiet doch dijns Messias Rijck,

 

In dijn Huys een Dach is soo't blijckt,

 

Beter dan ander duysent.

 

 

 

5. Liever had ick de Deur ghewacht

 

In mynes Godes Huyse,

 

Dan woonen, end' zijn groot gheacht

 

Onder t'Godloos ghespuyse.

 

De Heer is beyde Sonn' en Schilt,

[fol.  Ciij.r]

 

Beschudden hy en Troosten wilt

 

Ons all' die hem Aenhanghen.

 

 

 

6. De HEEre geeft Genaed end' Eer,

 

Voor s'Werelts smaey end' Haten,

 

Hy sal den Vromen nimmermeer

 

Gheen Goet ontbreken laten,

 

HEER Zebaoth hoe Salich is

 

De Mensch die hem op dy ghewis

 

Gheheelijcks gaet Betrouwen.