De C.L. psalmen des conincklijcken propheten Davids

Psalm. LVII. Miserere mei.

Op de Voys: Ach Godt van Hemel siet daer in, etc.

[fol.  lxvj.v]

 

GHenadich HEEr ghenadich mijn,

 

Want mijn Siel dy Vertrouwet,

 

Mijn Toevlucht syn die Vleugel dijn,

 

Daerom my niet seer grouwet,

 

Want d' Ongheluck sal over gaen,

 

Den Hoochsten Godt dien roep ick aen

 

Mijn Jamers wordt een Eynde.

 

 

 

2. Van HEmel coemt syn Hulpe vroet

 

Helpt my van s'Vyants blame,

 

Sijn Goetheyt en syn Waerheyt groot

 

Die helpen all' bequame,

 

Mijn Siel leydt onder Leeuwen zaet,

 

De Menschen syn als Vlammen quaet,

 

Haer Tanden, Spies, en Pijlen.

 

 

 

3. Haer Tongen syn als scherpe sweerd'

 

Die Vromen verderven,

 

Maer Godt ghy aller Eeren weert,

 

Behoort all' Dinck te Erven,

 

Godt wilt verheven hooch dijn Eer

 

So wijt te gaen, end' noch al meer

 

Als Aerd' end' HEmel reycken.

 

 

 

4. Op mijnen ganck haer Nette wacht

 

Nae mijn Bedruck sy Loeren,

 

Sy graven my een diepe Gracht,

 

Maer selfs daer in versmooren.

 

Mijn Godt vergaen is all' mijn Leydt,

 

Met Yver is mijn Hert bereydt

 

Te singhen end' te Loven.

 

 

 

5. Waeck op mijn Psalter end mijn Eer

[fol.  Lxvij.r]

 

Mijn Harp, ick wil vroe Waecken,

 

Den HEERe wil ick Dancken seer,

 

End' gaen syn Loff groot maecken

 

By Volcken, end' int Openbaer,

 

Verconden wil ick Allegaer,

 

Wat Godt aen my bewesen.

 

 

 

6. So wijt als (Heer) den Hemel is,

 

End' als de Wolcken sweven,

 

So wijt dijn Goetheyt gaet ghewis,

 

End' dijn Waerheyt verheven,

 

Godt wilt verheven hooch dijn Eer,

 

So wijt te gaen end' noch al meer,

 

Als Aerd' end' HEmel reycken.