De C.L. psalmen des conincklijcken propheten Davids

Psalm. LVI. Miserere mei.

Op de eerste Voys van Wt dieper Noodt

Als hier na volghet.

ACh GOdt ghenadich my doch zijt,
Want Menschen my versencken,
Daeg lijcx sy dreygen my met nijdt,
End' my met Ancxt te Krencken.
Veel strijden stoutlijck teghen my,
Maer als ick Vrees, Hoop ick op dy,
Gods Woort dat wil ick Roemen.

2. Op Godt wil ick al hopen gaen,
Wat mach my Vleesch dan schaden?

[fol.  lxvj.r]

 

Steets vechten sy myn woorden aen

 

Peynsen al my ten quaden,

 

Sy houden tsaem, end' loeren gauw,

 

Gaen pooghen op myn Verssen nauw,

 

Om myn Siel te verrasschen.

 

 

 

3. Wat quaet sy doen, t'is wel ghedaen,

 

Godt wiltse onghenadich

 

Doen t'onder in de Helle gaen,

 

Telt myne vlucht ghestadich.

 

Vergaert myn tranen in dijn Vlesch,

 

Jae ick ben dies niet onghewis,

 

(Myn Godt) ghy gaetse tellen.

 

 

 

4. Myn Vyant dan te rugghe gaet,

 

Als ick den Heer aenroepe,

 

End' ick bevind' al metter daet,

 

Dat ghy Godt zijt myn hope.

 

Ick wil gaen prijsen s'Heeren woort,

 

End' hopen op Godt myn confoort,

 

Voor menschen my niet vreesen.

 

 

 

5. Myn Godt ick hebb' ghelovet dy,

 

Om dy vrolijck te dancken,

 

Want vanden doot maeckt ghy my vry

 

Ghy laet myn voet' niet wancken,

 

Daerom ick vrolijck wand'len mach,

 

Voor mynen Godt na syn behaech,

 

Int licht des levens, Amen.