De C.L. psalmen des conincklijcken propheten Davids
(1625)–Anoniem De C.L. psalmen des conincklijcken propheten Davids–
AuteursrechtvrijOp de Voys: Het syn doch Salich alle die. Als hier nae volcht. HOort toe ghy volcken al met vlijt,
Die leven all' in desen tijdt,
Aenmerckt ick wil u Vraghen,
Heer, knecht, Rijck, Arm ghemeyn Man al,
Mijn mondt van wijsheyt, spreken sal,
Mijn hert verstandt voordraghen.
Een spreuck wy willen hooren goedt,
Wel Lieff'lijck op der Harpen soet,
| |
[Folio Lvj.v]
| |
 Ghedichten fijn voortbrenghen,
Wat soud' ick my doch vreesen dan,
Als my mijn Ondertreders gaen
In quade Daegh' omringhen.
2. Die hun verlaten op haer Goet,
In groote Rijckdom end' hoochmoet,
En Trotzen als die Koenen,
Doch eenen Broeder niemandt can
Van s'HEEren hant verlossen gaen,
Noch niemandt Godt versoenen.
Want al te veel dat costen sou,
So hy haer Siel verlossen wou,
Moet eewich dat nae laten,
Oft hy schoon langh' leeft, En niet
Langh' die Verderffenisse siet,
Maer pranghet opter Straten.
3. Want over al men sien doch sal,
Dat sulcke Wijse sterven al,
Haer Goet oock ander laten,
| |
[Folio Lvij.r]
| |
So wel als all' die Dwaes' met een,
En Narren die so oock gaen heen,
Haer coemt gheen Dinck te baten.
Al wat int Huys der rijcken is,
Al duert het langh' (t'is Onghewis)
Haer huys alst blijft in waerden,
Wort nae haer Namen wel ghenoemt,
Nae haren Doot oock wel beroemt,
En hebbent groot op Aerden.
4. Doch blijven sy in Eeren niet,
Alst Vee daer van sy moeten, (siet)
Haer doen is maer dwaeshede,
Doch prijsent haer Naecomers meer,
Met haren Mondt, dan Godes Leer,
Voor d'Eewighe Waerheyt mede.
Als Schapen ligghens' in der Hel,
De Doot af knaechtse met ghequel,
Dat selffd' is haer Belooningh',
Die Vrome heerschen over haer,
Haer Pochen moet vergaen all' gaer,
Die Hel moet syn haer Wooningh.
5. Maer Godt die sal mijn siele wel
Verlossen wt t' Ghewelt der Hel,
Die my heeft aenghenomen.
Wilt u daer oock met stooten aen,
Al siet ghy s' Rijcken huys fraey staen,
Tot Heerlickheyt oock comen,
Want hy en sal doch niet niet al,
Met draghen als hy sterven sal,
| |
[Folio Lvij.v]
| |
Hem sal oock niet nae varen
Syn Heerlickheyt en groote Pracht,
Die hy ghebruyckt heeft na syn Macht
Moetwillich in syn Jaren.
6. Syn siel prijst datmen wellust heeft,
Hem wel tracteer soo langh men leeft,
Al hier op deser Eerden,
Soo volghen sy haer Vaders nae,
Tot haer verderffenis en schae,
Daerom sy varen weerden
Daermen gheen licht siet nimmermeer,
Want als de Mensch is in die eer,
In grooter weerd' en name,
End' hy hem sulcks dan niet verstaet,
Ghelijck een Beest hy dan vergaet,
Mach wt die quael niet comen.
|
|