De C.L. psalmen des conincklijcken propheten Davids
(1625)–Anoniem De C.L. psalmen des conincklijcken propheten Davids–
AuteursrechtvrijOp de Voys: Door Adams Val: | |
[Folio xl.r]
| |
VErgramt u niet ghy Vrome Christ,
Voor Nijt wilt u behoeden:
Oft schoon de Godloos machtich is,
Soo helpt doch niet syn Woeden:
Want als hy spruyt, ghelijck het Cruyt,
Haest wort hy aff ghehouwen.
Sijn Macht en Rijckdom is ghelijck
Het Gras op groen Landouwen.
2. Hoopt ghy maer op des Heeren hand'
Doet goet nae syne Leere,
Gheneert u Reedlijck in den Land'
Dijn Lust hebt aen den HEERE,
Als dan sult ghy Vrymoedich bly,
Met Godt u wel gheneeren,
En sonder spot sal geven GOdt,
Wat dijn Hert sal begheeren.
3. Dijn Weghen al met frayen Moet,
Daer toe al uwe saecken,
Beveelt altijdt den HEERE goet,
Die sal all' Dingh' wel maecken,
Hebt ghy geen sorg, verwacht syn Borg,
Dijn Recht en dijn Gherichte.
Gelijck voorwaer, den Middach claer,
Hy brenghen sal int Lichte.
4. Beroert u niet, maer houdt u stil,
Gheduldich wacht den HEEre,
Verstoort u niet, dat is syn Wil,
Dijn Onschult blijff' in Eere,
Oft tijdtlijck Baet, gheluckich gaet,
| |
[Folio xl.v]
| |
Den Boosen hier op Eerden,
En wilt daerom niet zijn onvroom,
Van Godt Affwijckich weerden.
5. In corter tijdt dat is ghewis,
Moet hem de Boos verveeren,
Die nu in allen weelden is,
Godt sal hem haest verneeren.
Hebt ghy meer acht op syne pracht,
Hy sal voor u verswinden,
Als roock en wint, (siet lieve kint)
Men sal hem niet meer vinden.
6. Soo wie hier is in desen Tijdt,
In Ellend' end' in Noode,
Die is veracht, end Armoedt lijdt,
Nauw'licks heeft hy dat Broode.
En dan noch niet, van God en vliedt,
Die sal int Landt wel blijven,
Ghenoech met Vree, oock hebben mee,
Hem niemandt sal verdrijven.
7. Oft nu de Godloos met Braggeer,
Syn tanden tsamen bijten,
Syn macht bewijst, en dreyhget seer,
Als woud' hy t'stucken rijten,
Den Vromen al, Hier in dit Dal,
End' hem van Godt aff trecken,
Wacht cleynen Tijdt, God sal subijt,
Syn woedens wel begecken.
8. T'verheft hem nu t' Godloos geslecht,
Met Boghen, Spiessen seere,
| |
[Folio xlj.r]
| |
Om te verworghen Godes Knecht,
Die hem van Sond' bekeere.
Den Armen Man, die moeter aen,
Syn Rugg' daer henen houden,
Doch sal de HEEr, met haer geweer,
Haer eyghen hert op spouwen.
9. Hoe weynich dat een Christen vroet,
In dees Tijdt wert ghegeven,
Is beter dan dat groote goet,
Daer de godloos' aff leven,
Den rechten Tydt, en is niet wyt,
Dat haren Arm sal breken,
Want Godt de heer, is ons gheweer,
Der Vromen Leedt te wreken.
10. So wie dan goet en Reedlijck is,
En meyndt Godt recht van herten,
De HEer beschermt hem steedts gewis
Voor Ancxt, voor Druck en smerten,
In Honghers noot, sal hebben Broot,
Die hier nu Spot moet lijden,
Hy crijcht noch oock al syn Behoeff,
In sware duyre Tijden.
11. Daer teghen dat godloos getier,
Van honghers Noodt om comen,
Die nu in grooter Eeren hier,
Gaen bloeyen als die Bloemen,
Die sullen oock, ghelijck als Roock,
Gantsch en gheheel verswinden,
Godt straft subijt, haer quaet verdriet,
| |
[Folio xlj.v]
| |
Die ons so wilden schenden.
12. Groot Overlast en Fortze veel,
Moet men van Boeven lijden,
Die niemandt t' syn betalen heel,
Maer settent op deen sijden
So doch een Christ, gantsch sonder List
Betaelt elck syne Schulde,
En sonder Haet, oft quaet Ghelaet
Leeft hy in s' HEEren Hulde.
13. Die van het zijn so wert veriaecht,
Dat hy can nerghens blijven,
Die blijff' ghemoet end' Onvertzaecht,
Godt sal het al op schrijven,
Tot op den Dach, daer niemant mach,
Van s' Werelts Volck ontwijcken:
Die is niet veer, dan sal de HEEr
Die Schalcken recht wt strijcken.
14. Want Godt wil hebben dese Faem,
Dat wy syn Naem belijden,
En niemant hem syns Namen schaem,
Oock in dees laetste Tijden,
Wie aen hem cleeft, hy valt oft sneeft,
Sal hem niet quetsen seere,
Want hem geschier goet Onderstandt,
So vroom is GOdt de HEERE.
15. Ick was een Kint, ben worden Out,
Noch heb ick noyt vernomen,
Dat, die in Godt syn Hope houdt,
Van Hongher is om comen,
| |
[Folio xlij.r]
| |
Oft d' Ander (siet) schoon hebben niet,
So heeft een Christ syn Spijse,
Hy deylt noch met die van hem bidt,
Al nae syns Godes wijse.
16. Wilt ghy wel in Ghenade staen,
Van Godt niet syn verlaten,
So blijft altijdt op syne Baen,
Wilt T' quaet doen niet aenvaten,
Want Godt is Reen, die lijdet gheen
Quaetdoenders in syn Schantzen,
Wie quaet bedrijft, By hem niet blijft,
Voorby moeten sy Danssen.
17. Die Vroom geen Woort vergeefs en secht,
Veel quaet Claps can hy mijden,
Want met Wijsheyt end' Godes Recht
Verdrijft hy wel syn Tijden,
Al syn Ghemoet, Let daer op Vroet,
Hoe hy Godts Wet mach vaten,
Die denckt hy naer, Op dat hy daer,
Blijff in des HEEREN Straten.
18. Het Wederspel gebruyct de schalck,
Verdenckt veel Arghe Listen,
Loert op den Vromen als een Valck,
Te dooden rechte Christen,
Dan coemt de HEer, neemt hem t' Gheweer,
Met Macht verlost syn knechten,
Diemen soo snel, wou dooden fel,
Oft Onrecht was, oft Rechte.
19. O Vrome Christ en twijffelt niet,
| |
[Folio xlij.v]
| |
Laet u niet anders Leeren,
Oft ghy verfoeyt wort nu ter Tijdt,
Wacht maer op Godt den HEEren,
Die sal schier dy, ghelooft dat my,
T'landt tot een Erve gheven,
Dan wort van Godt, t'godloose Rot,
Met schand' wt t'Landt verdreven.
20. Het is niet langh, ick heb beleeft,
Ghesien selfs met myn Ooghen,
Dat een stout gast ghepralet heeft,
Dat hy con niemandt dooghen,
Hy bloeyden daer, Als oft hy waer,
Een Lauwerboom van waerden,
Ick ginck voorby, haest keerd' ick my,
Doen was hy al ter aerden.
21. In Godes Dienst blijft onbeweecht
Laet u daer aff niet dringhen,
Want wie des HEEren wille pleecht,
Sal haest van Vreuchden springhen.
In somm' houdt u Vroom, recht en trou,
Ghy sult haest sien Wtroeyen
Den boosen hoop, merck wel daer op,
Die Godt nu dus verfoeyen.
22. Zijt onbevreest end' wel ghemoet,
Laet u niet worden Banghe,
Wel hem die Godes Wille doet,
Aen Godt den HEEr vast hanghe,
Wt rechten gront, met Hert en Mondt,
Dien sal Godt wel beraden
| |
[Folio xliij r]
| |
Met synen Gheest, so hy weet meest,
Zijns lydens hem ontladen.
23. Nu houdt u vast, en blijft daer by,
Wilt van den HEER niet wijcken,
Al wort ghy nu begecket vry,
Godt sal seer wel Wtstrijcken
Des Duyvels Kindt, de Werelt blindt,
Die nu so heen gaen pranghen,
Ghy vrome Man, keert u daer van,
Verlost HEER die Ghevangen.
|
|