De C.L. psalmen des conincklijcken propheten Davids

Psalm. XXXVI. Dixit iniustus.

Op de Voys: Het spreeckt wel der Onwijsen Mont.

VOorwaer segg' ic van s' Boosen Aert,
Tis all' Godloos gheresen,
Want Godes Vrees is daer ghespaert,
Al smucken sy haer Wesen.
Wel Neerstich sy haer saecke boos
Bevoord'ren, syn oock stout en loos
Om ander te Blameren.

2. Haer Leering' is schaedlijc bedroch
Gheen beter sy Aenvaerden,
Jae trachten op haer Lager noch,
Om schade te doen op Aerden.
Die Boosheyt houdt daer also vast,
Dat hy op gheen Vermaen en past,
Noch vreest voor Onghelucke.

3. Dijn Goetheyt end' dijn Waerheyt HEer
Haer over al verbreyden,

[fol.  xxxix.v]

 

Ghelijck des Hemels Wijde keer,

 

End' Wolcken gaen verscheyden,

 

Het staet oock dijn Gherechticheyt

 

Als Berghen die van Godt bereyt,

 

Dijn Recht als groote Diepte.

 

 

 

4. HEEr ghy helpt beyde Mensch en Vee,

 

Dijn Goetheyt is verheven,

 

Dat menschen Kinder vrije van Wee,

 

Onder dijn Vleug'len leven,

 

Met dijnes Huyses milde Goet,

 

Maeckt ghy haer Herte wel ghemoet,

 

Dat syn des Gheestes Gaven.

 

 

 

5. Fonteyn des Levens (Heer) zijt ghy

 

Dijn Licht mach ons verquicken,

 

Ghebied' dijn Goetheyt over die,

 

Die haer tot dy gaen schicken.

 

End' laet oock dijn Gherechticheyt

 

Den Vromen altoos syn bereydt,

 

Die dijnen Naem bekennen.

 

 

 

6. Laet my (HEEr) van der Stouten Voet,

 

Niet worden t'onder treden,

 

De Godloos' Handt my niet om stoot,

 

Maer die van boose Seden,

 

Laet vallen in haer eyghen Net,

 

Verstooten end' gheheel verplet,

 

Sy moghen hier niet blijven.