De C.L. psalmen des conincklijcken propheten Davids

Psalm. XXXV. Indica Domine.

Op de Voys: Door Adams Val is gantsch verderfft.

[fol.  xxxvij.v]

 

O HEER met mijn Vyanden vecht,

 

Bestrijdt die my bestrijden,

 

Met Spies en Schilt haer neder lecht,

 

Dijn Hulp wil my bevryden,

 

Dijn sweert bruyck teghen mijn Party,

 

En zijt ghy HEER mijn Crachte,

 

Spreeckt tot mijn Siel, u Heyl ick sy,

 

Want op dijn Hulp' ick wachte.

 

 

 

2. Ghescheynt end' schaemroot moeten staen

 

Die my staen nae mijn Leven,

 

Met schanden al vertrecken gaen,

 

Mijn quaetdoenders daer neven,

 

Als stoff oock worden voor den Wint,

 

Dat haerder gheen en blijve,

 

Waerse des HEERen Enghel vindt,

 

Verstootse en verdrijve.

 

 

 

3. Haer Wech moet glat en doncker syn

 

Den Enghel moetse Jaghen,

 

Een schaedlijck Net sy stellen mijn,

 

Een Cuyl met Siel te Plaghen,

 

Maeckt dat het Ong 'luck coem op haer

 

Haer selfs Net moetse vanghen,

 

Int Strick dat sy my spannen daer,

 

Moeten sy blijven hanghen.

 

 

 

4. Maer mijn Siel is bly in den Heer,

 

Sijn Heyl doet Vreuchde blijcken,

 

Al mijn Ghebeente seydt noch meer,

 

HEER wie is dijns ghelijcke?

 

Den swacken van den stercken ghy

[fol.  xxxviij.r]

 

Verlost, en condt beschermen,

 

En van den Roovers t'allen Ty,

 

d'Elendighen end' Armen.

 

 

 

5. Wt haet ghetuygen valsch Opstaen

 

En spreken valsche Saecken,

 

Voor goet my quaet vergelden gaen,

 

Mijn Siel troostloos te maecken,

 

Maer ick een Sack heb aen ghedaen,

 

Ginck beden wel van herten,

 

Van vasten wou ick treurich gaen,

 

In hare sieckt en smerten.

 

 

 

6. Beclaechden als een Broeder mijn

 

Met Droefheyt groot beweghen,

 

Als die rou draecht om d'Moeder zijn

 

Maer sy gaen daerenteghen,

 

(Met dien die Huychlen om gheniet)

 

In mijn schaed' haer verblijden,

 

Sy rotten haer tot mijn verdriet,

 

Verscheuren t'allen tijden.

 

 

 

7. Met valsche Spotters om Profijt,

 

Bijtens' op my haer Tanden,

 

Ach HEER hoe lang' geeft ghy Respijt

 

Vrijdt mijn Siel van haer Banden,

 

Mijn Eensaem die geen hulp' en weet

 

Dan dy mijn Godt verheven,

 

Bewaert van Jongen Leeuwen wreet,

 

Verlost dijns Dienaers Leven.

 

 

 

8. Wel vrolick wil ick dancken dy,

 

Dijn Weldaet altijdt Roemen,

[fol.  xxxviij.v]

 

Onder die groot Ghemeente bly,

 

Daer Volcken tsamen comen,

 

Laet sy niet over my verblijdt

 

Gaen schimpen met den Ooghen,

 

Die my verhaten al wt Nijdt,

 

End' Onval my toe voeghen.

 

 

 

9. Sy peynsen al om quaet te doen,

 

Den stillen in den Lande,

 

Haer saecke sy stoffieren schoon,

 

Met valscheyt allerhande.

 

Wijt doens' haer Mont op over my,

 

Met spot mijn Druck vermeeren,

 

Schimplijck sy segghen, Nu wel bly,

 

Dat sien wy al te geeren.

 

 

 

10. Heer want ghy die aensiet, ontwaeck,

 

HEEr swijcht niet, noch zijt verre,

 

Staet op tot mijn Rechtveerdig' saeck,

 

Ghy mijn Godt end' mijn HEEre.

 

HEEr Godt nae dijn Gherechticheyt,

 

Wilt ghy mijn Saeck wt rechten,

 

Geen Blijdtschap moet haer syn bereyt

 

Die t'Onrecht my bevechten.

 

 

 

11. Laet sy niet segghen in haer hert,

 

Daer, daer, t'gaet nae ons' wille,

 

Noch roemen over my met schert,

 

Versluckt is hy, end' stille.

 

Van schanden groot, laet worden Root

 

Die haer mijns quaets verblijden.

 

Met schanden sy becleeden doet,

[fol.  xxxix.r]

 

Die schimpen in mijn Lijden.

 

 

 

12. Godtsalich moeten blijde syn,

 

All' die Recht Laudeeren,

 

De HEEr sy hooch ghelovet fijn,

 

Want hy gaet maintineeren

 

Sijn Knecht, daerom mijn Tonghe sal

 

Dijn Vromicheyt verconden,

 

End' (HEEr) dijn Weldaet over al

 

Gaen prijsen t'Alle stonden.