De C.L. psalmen des conincklijcken propheten Davids
(1625)–Anoniem De C.L. psalmen des conincklijcken propheten Davids–
AuteursrechtvrijOp de Voys: O Heere Godt beg'nade my. | |
[Folio xxi.v]
| |
 MYn GOdt, mijn GOdt, waerom hebt ghy
Alsoo gheheel verlaten my?
Ick huyle, maer och HEEre,
Mijn hulpe is noch veere:
Des daechs roep ic, ghy antwoort niet
S'nachs ick niet rust, maer Heylich zijt
Ghy HEER die met Loff vele,
Steets woont in Israele:
Ons Vaders hoopten al op dy,
En doen sy hoopten, hebt ghy vry
Gheholpen all' wt haren Noot,
| |
[Folio xxij.r]
| |
 Tot u sy riepen HEER mijn Godt,
En zijn verlost gheworden.
2. Op u sy hoopten, en zijn niet
Tot schand ghecomen oft verdriet,
Maer ick ben als een Worme,
(Gheen Mensch) heel sonder Forme,
Gheworden ben der Menschen spot,
Des volcx versmaetheyt (Heer myn God)
Want al die my aenschouwen,
Haer schimpen met my houwen,
Haer mont opsperrens' over my,
Den Cop sy schudden, segghen vry
Hy claegh' het Godt die help nu hem,
Verlos hem en verhoor syn stem,
Heeft hy tot hem syn luste.
3. Doch hebt ghy (dies ic levend' blijf)
Ghetrocken wy wt s'Moeders lijf
Mijn Toeverlaet ghepresen,
O GOdt zijt ghy ghewesen,
Doen ick noch aen die Borsten was,
Van mijnder Moeder, Jae so ras,
Als ick maer was gheboren,
Hebt ghy my wtvercoren,
Ghy zijt van Moeder Lichaem aen,
| |
[Folio xxij.v]
| |
Mijn Godt, wilt niet veer van my gaen,
Want Ancxt is my nae comen by,
Gheen Heylandt isser sonder ghy,
Die my daer wt mach helpen.
4. Die Varren groot omringhen my,
die Vette Ossen gaen oock vry
Haer teghen my op maecken,
Opsperrend' hare Kaecken,
Gelijck een Leeuw die brischt en brult,
End met verslinden hem verdult.
Ick ben (Jae) boven Maten,
Als Water wt ghegooten,
Al mijn Ghebeent' is heel verspreyt,
Mijn Hert is worden door mijn Leydt
Ghelijck oft Was ghesmolten waer,
Mijn Crachten syn verdroocht al gaer,
Verdort ghelijck een scherve.
5. Mijn Tong' al mijn gehemelt hecht
Ghy hebt my in s'Doots stof gelecht,
Veel Honden my om gheven,
En staen my nae mijn Leven,
Der boosen Rot heeft my beleyt,
Mijn Hand' en Voet door graven beyd',
Ick mochte mijne Beenen
Wel tellen al met eenen,
Sy sien aen my haer Lust all' gaer,
Mijn Cleeren deylens' onder haer,
En werpen om mijn Cleede dat Lot,
Maer mijn bystandt zijt ghy mijn Godt
| |
[Folio xxiij.r]
| |
Mijn Sterckt, haest my te helpen.
6. Verlost mijn Eensame vant sweert,
Die Honden hebben seer begeert
Mijn Siele te mismaecken,
Help my wt s'Leeuwen Kaecken,
En my verlost O Godt mijn HEEr,
Van den Eenhoornen Rassche seer,
Ick wil u Naem ter stonde,
Mijn Broeders maecken Conde,
In die Ghemeynt' u roemen reyn,
Ghy die Godt vreest, Looft hem alleyn
Prijst hem oock al, ghy Jacobs Zaet,
En vreest hem neerstich metter Daet,
Ghy Israels Zaet alle.
7. Want hy heeft niet versmaet d'Elendt
Des Armen, Noch van hem ghewendt
Sijn Aenschijn, Maer wanneere
Hy riep, hoord' hem die HEERE,
In der Ghemeynten moet ghy zijn
Van my ghedanckt, Ick wil oock mijn
Gheloofft' voldoen voor deesen,
Als alle die dy Vreesen,
d'Elenden nu wel Eten laet,
Dat sy al worden recht verzaet,
En all die vraghen nae den HEEr,
Hem Loven ende prijsen seer,
Haer Hert sal Eewich leven.
8. Des gantschen Werelts word' ghedacht
Dat sy al na den Heere vraecht,
| |
[Folio xxiij.v]
| |
Die Heyden herwaers treden,
Om hem alleen t'aenbeden,
Want eewich duert des Heeren Rijck,
Over die Heyden al ghelijck,
Hem moeten van ghelijcke,
Aenbidden al die Rijcke,
End voor hem buyghen alle knie,
Die ligghen inden Stof, En die,
Diens Siel hier nauwlicx leven gaet,
Hem dienen sal voorwaer een Zaet,
Nae synen welbehaghen.
9. Men sal met vlijt noch vanden Heer,
Vercondighen syn lof end' eer,
En al syn wonderheyden
Kints Kinderen verbreyden,
Sy sullen comen al bereyt,
Verconden syn gherechticheyt,
Den Volck dat wort gheboren,
Hy heeft ons wtvercoren,
Door zijnen lieven Soon alleyn,
Dat Heylich Volck, die Christen reyn,
Wilt ons doch lieve HEEre Godt,
Verlossen wt all' angst en noot,
Door JEsum CHristum Amen.
|
|