Clioos Cytter, slaande aardige gezangen, nieuwe wyzen, geestighe steekdichjes en brandende minnekusjes

[p. 205]

Stem: De doodt van Phaëton, &c.

IS't hart dan zo vervremt,, Dat gy mijn doot bestemt?
O wreede en nochtans schoone Galathe,

Zoo gun myn droef heidt deze laaste beê,

En laat uw flonkkrend oog,
Dat eer myn zinnen tot uw Min bewoog,
Een zoet gezicht, een lonkje geven,
Als haar zoet gegluur,, Ontstak myn minnevuur.

En dat uw lieve mont,, De oorzaak van mijn wont,

Haer zoet gekus my nog eens proeven laat.
Zoo zal myn avond als myn dageraadt,
Het eint der minnestrijdt,
Gelijk 't begin van myn verliefde tijdt,
Myn ondergang als d' opgang wezen,
En het lest der pyn,
Als 't eerst der vreugde zyn.

C.G.