Clioos Cytter, slaande aardige gezangen, nieuwe wyzen, geestighe steekdichjes en brandende minnekusjes

[p. 78]

Gezangk.

Wijze: Houw Charon houw.

IN 't zwoele West, heeft Ericijn een tempel
Van Marmorsteen, wiens hagel witte drempel

Nooit is betreên van een onkuisch gemoet.

Want deugt en eer en trouw de deur bewaken;
Geen valsche mag den tempelpoort genaken,
Op duzent voet.

De kuisheit heeft den toegang en de paden,

Bestrooit met Palm en Lauweriere bladen,
De Tortelduif en schelle Nachtegaal,
Die zingen elk, om strijt, vergoode klankken:
De dartle God der groene Wijngertrankken,
Wert daar bespot.

Geen sterflijk mensch vermag de digte heggen

[p. 79]

 

Te naderen, of moet aanstonts afleggen,

 

Al wat de deugt en ware trouw bevlekt;

 

Of anders, zoo hy voort trat, zouw haar d'aarde

 

Flux openen, die nooit een schepsel spaarde,

 

't Geen Goôn begekt.

4.

Eurimedon, de trouste aller knapen',

 

Die vrouw natuur op aarde heeft geschapen,

 

Quam, door de min vervoert, in dit gewest;

 

Om Ericijn, t'aanbidden, droef te smeken,

 

Dat zy dog 't hart van Erremgaart zou breken,

 

Nog ongequetst.

5.

De vriendlijk heit, de heusheit, twee gezanten

 

Van Pafos troon, de naaste bloet verwanten

 

Der Zeegodin, geleide Eurimedon;

 

Door laanen, die na tulp en roozen rooken,

 

Tot dat hy zag zijn ziel, zijn lief, gedooken

[p. 80]

 

By Venus bron.

6.

Zy trat gezwint ter marmre tempel binnen

 

Eurimedon volgt haar, vol kuifche Minne,

 

En doet bedrukt aan Venus zijn beklag;

 

Die hem tot loon, heeft Erremgaart gegeven.

 

Wat Minnaar zag, ooit levendig in 't leven,

 

Zoo blyden dag?

 

 

 

Amanter.