Clioos Cytter, slaande aardige gezangen, nieuwe wyzen, geestighe steekdichjes en brandende minnekusjes

[p. 62]

Toon: Amarilli mia belle.
Aan Charinate, op het zingen van die Toon.

CHarinate, neen Engel
En bovenaardsche Maagd, daar Cherubijnen

In toonen voor verdwijnen:

Wanneer ik na uw sangrijk keeltjen hengel,

Soo schijnt het ik my mengel

Met Zang-Godessen, en moet uw kunst vermaren

Als Amphion, als Amphion, als Amphion

Sijn Snaren.

Amarilli te queelen

So helder, hoog en laag, zijn meester-stukken.

Ik acht geen meer gelukken,

Als dat zich Charinaat niet laat verveelen,

[p. 63]

 

Mijn ooren soo te streelen.

 

Hoe Godlijk klinkken, ô kunstige en schoone,

 

Charinate, Charinate, Charinate,

 

Uw Toone!

3.

Charinate, 't moet weezen

 

Dat gy zelf Amaril, of meer zijt t'achten.

 

U staat dan te verwachten,

 

Dat ik mijn dankbaarheid u doe beleezen.

 

Ik noem u dan, die deeze

 

Mijn Amarilli zoo na de maat kunt stelle,

 

Amarilli, Amarilli, Amarilli

 

Mia belle.

 

Meditando.

 

 

 

J. Blasius, Advt.