Clioos Cytter, slaande aardige gezangen, nieuwe wyzen, geestighe steekdichjes en brandende minnekusjes

[p. 3]

Op Klioos Cytter.
Audiat haec tantum, vel qui venit.

HIer laat sich Klio kunstig hooren.
Hier kittelt Klio Ziel en Ooren

Met Cyter-tukken na de maat,

Wen daar haar vinger toon op slaat,

So slaan haar Susters weder-galmen.
Haar klank verdooft Syringaas halmen.

Wat wonder is't? haar snaaren syn

Gemengelt, helder, grof en fyn,

Die Ericyne liet vergaaren
Aan't Y, uyt goude Maagde-haaren

En eygen Haar-tuyt, die sy schonk.

Haar Cyter-blad tot volle pronk.

Wat Godheyd kan ons meer vermaaken?
En meer ons hart en hersens raakken

Als Clio, die self Cythereê

De Snaaren, Toon en Cyter deê?

Meditando.

J. Blasius, Advt.