Het Christalyne spieghelken
(1630)–Anoniem Christalyne spieghelken, Het–
Auteursrechtvrij
[pagina 79]
| |
Op de wijse: La volte.
O Rouwigh hert! o bitter suchten
Van Christi Moeder ende Maeght.
O droeve Vrouw, zijn dit de vruchten,
Die den boom mijnder sonden draeght?
Den hemel end’ oock d’aerde klaeght,
Als ieder siet uws herten gront
Van seven kanten fel ghewont.
Bermhertigh God, soet-hertigh Vader
Als ghy u lieven Sone slaet,
| |
[pagina 80]
| |
Peyst dat dees weedom allegader
Diep in dees Moeders herte gaet,
Peyst Vader op dees Moeders staet,
Als ghy den straffen Vader maeckt,
Eylaes! dees Moeders herte raeckt.
Als ghy die jongh’ en teere leden
Besneedt van ‘tKindt acht daghen oudt,
Dan hebdy diep dit hert doorsneden,
Dees wonden meest de Moeder rout:
Eylaes! ghy dedet om mijn fout,
Ghy straft de Moeder met haer Kindt,
Als ghy my onbesneden vindt.
Als ghy op bequame tijden
V Soon naer vremde Landen drijft,
De koude die u Soon moet lijden,
By-naer sijns Moeders hert verstijft;
Maeckt Vader dat dees Moeder blijft:
Want ick voor haer all’ ongheval
Met blijder herten lijden sal.
Als hy was inde Kerck ghebleven,
En sy meynd’ hy verloren was,
Sy was vol anghst, sy was vol beven,
De traenen vloeydden even ras:
En loopt niet Moeder, houdt u pas,
V Iesus die komt wederom,
Ist dat ick sondaer weder-kom.
O soeten Vader der ghenaden,
Siet ’s Moeders hert heel desolaet,
| |
[pagina 81]
| |
Als haren Soon met ‘tCruys gheladen,
In’t midden van de moorders gaet;
Ick weet het is om mijn misdaet:
’t Is Moeder u groot ongheluck,
Als ick met sond’ u Soon verdruck.
O droeve stemm’, o bitter woorden,
O Vrouw hier uwen Sone siet!
Wat docht u Maeght als ghy die hoorden
Begaf u dan het leven niet;
Om dat ick Godt met voeten stiet?
En tot hem als soon niet en quam?
V Soon van u sijn af-scheydt nam.
Siet Vader die betraende wanghen
Van dese Moeder, om de doodt
Van haren Soon aen’t Cruys gehangen:
Siet ‘tdroeve pack in haren schoot,
Waert wonder dat haer ‘therte sloot:
Houdt op van sonden, sondaer boos,
Oft maeckt haer beyde leveloos.
Siet d’ooghen als fonteynen laven
Met eenen souten-traenen-dauw,
De Moeder als sy siet begraven
Haer liefsten Soon, sy sterft van rouw:
O sondaer zijdy noch soo flouw,
Courage, worpt u sonden af,
En sluyt die t’saemen in dit graf.
|
|
