Het Christalyne spieghelken
(1630)–Anoniem Christalyne spieghelken, Het–
AuteursrechtvrijOp de Wijse: Adieu monde mal-heureuse
HAet de wereldt met haer minne,
Laet des wereldts quade sinne,
Laet de wereldt niet seer schoon,
Laet des wereldts valschen toon,
’t Is maer al stof ende slijck,
Als ghy zijt een doodt lijck:
Al wat sy gheeft,
Al wat hier leeft
Al wat hier lacht,
Al wat hier acht
Der menschen sotten pracht.
Hoe verheven sy oock blincken,
Hoe begheerigh sy oock wincken,
Alles dat hun staet ontrent,
‘tZy schoon, oft rijck oft jent,
Sy brenghtse tot den val,
| |
[pagina 47]
| |
En het verlies van al,
Oock op den tijdt,
Van haer jolijt,
Doot sy het lijf,
En moort oock stijf,
Die edel schoone ziel.
Naer haer dansen, naer haer springhen,
Naer haer kouten, naer haer singhen,
Naer haer lacchen, naer haer minnnen,
Naer al haer vermaeck der sinnen,
Soo komt den droeven tijt,
Soo komt dat eeuwigh lijt,
Dat sy venijn
Schenckt voor den wijn,
Dat sy stort bloedt,
Voor het quaedt goedt,
En voor haer liefde pijn.
Hoe veel sullen dat beklaghen,
Die met hunne valsche laghen
Zijn ghesoncken tot den grondt
Des Hel, op eenen corten stondt,
Die roepen: O vlam! vier!
O menschen siet ons hier,
In desen brandt,
Van allen kant,
In ’t eeuwigh lijdt,
Om corten tijdt,
En een ghenoechte kleyn.
|
|