Het Christalyne spieghelken
(1630)–Anoniem Christalyne spieghelken, Het–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Alsoo ’t beghint.
Godtvruchtighe ziele.
SIele gaet het also, en salt altijt soo wesen?
Verdoemde ziele.
Och jae’t het gaet alsoo, altijt sult ghy dat lesen.
Godtvruchtighe.
Maer seght my dat doch eens, wat dat gy hebt ghedaen,
Waerom ghy dese pijn altijt moet onderstaen
| |
[pagina 34]
| |
Verdoemde.
Mijn quaet: Wat ist geweest? sal dat wel iemandt achten?
Sal hier wel iemandt zijn, die hem daer van sal wachten?
Het is gheweest den dans, de tafel, en den wijn,
Een liedeken, een oogh, die hebben my ‘tvenijn
Ghesonden in mijn hert: voorts ben ick door het rallen
Van Jongh-mans, in het vier van Venus eerst ghevallen,
En van dat vier gheraeckt in desen helschen brandt,
Die soo gy nu wel siet my quelt aen alle cant.
Dat is geweest ‘tplaisier: en dit zijn hare vruchten.
Godtvruchtighe.
Wat tijdt heeft dat gheweest, die u soo bitter suchten
Eerstmael heeft aengebracht? wat uer? wat dach? wat stont?
Daer in ghy het plaisier, en t’samen ‘tlijden vondt.
Verdoemde.
Den dach, de uer, den tijt? sal ick die overdencken,
Die my met spijs en dranck, en met ’t plaisier ghingh schencken
| |
[pagina 35]
| |
Soo eeuwighen naer-smaeck, en een soo bitt’re gal?
Vervloeckt moet zijn de uewr van my, en van u al.
Het is gheweest de uer: hoort, hoort ghy sotte dwasen,
Het is gheweest den tijdt daer nae soo vele rasen,
Het is gheweest den tijdt: vervloeckt moet hy doch zijn,
Den vasten-avont dach die my brocht inde pijn.
’T is geweest dien dach die my in dees ellenden
Ghetrocken heeft van hier, iae vele andere benden,
Daer isser noch soo veel met my om desen dach,
Die menich mensch nochtans ontfanght met eenen lach.
Godtvruchtighe ziele.
Is dat den droeven tijdt? dat’s tijdt van ons’ ghenuchten.
Verdoemde.
Den vasten-avondt ist die my nu soo doet suchten.
Godtvruchtighe.
Den vastenavont ist die alle droefheyt slist.
Verdoemde.
Den vastenavont ist als u den duyvel vist.
| |
[pagina 36]
| |
Godtvruchtighe.
Den vasten-avondt is als men pleeght wel te springhen.
verdoemde.
Maer dickwijls naer den dans een ander liedt te singen.
Godtvruchtige.
Den vastenavont is tijt datmen hem vermaeckt.
Verdoemde.
Den vastenavondt is datmen in d’helle raeckt.
Vervloeckt hem, zijt ghy wijs, ick gae van daer ick komme,
Siet dickwijls naer my om en rontom, om en omme.
Denckt dickwijls: Gaet het soo? om een soo cort playsier?
Soo wil ic wijser zijn, ter wijle ic ben hier.
Want als ghy maer eens zijt gescheyden uyt dit leven,
Niemandt en sal u dan oock eenen ooghblick gheven,
Om u te stellen weer in eenen goeden staet,
Oft nu moet ghy dat doen, oft dan is het te laet.
Godtvruchtighe.
Gaet het soo als het gaet, soo is’t wel meer als reden,
Dat ghy oock, wie ghy zijt, een ander baen sult treden.
| |
[pagina 37]
| |
’t Is meer als recht dat ghy den vasten-avondt haet,
’t Is meer als recht dat ghy al sijne sotheydt laet.
Den vasten-avondt is den Vader van de sonden,
Den vasten-avondt is het sweerdt van onse wonden,
Den vasten-avondt is de moeder van het quaedt,
Den vasten-avont is des droefheyts bitter saedt.
Daerom wilt ghy oock zijn met my wijs en beraden,
Laet sottigheydt nu gaen, en alle andere quaden,
Wilt desen vasten-avont met my ter kercken gaen,
En door een goede biecht met Godt sien wel te staen.
Wilt desen vasten-avont niet gaen om u ghenuchte
Te nemen inde spijs, maer neemt met my u ruste
In dat hemels bancket, dat Godt u selve gheeft,
En daer ghy nutten sult een spijse, die noch leeft.
| |
[pagina 38]
| |
Een spijse die daer geeft genoechte, kracht en leven
Aen uwe ziel: een spijs, daer u in wordt ghegheven
Het lichaem vanden Heer, een spijs soo delicaet,
Dat sy in soetigheyt honigh te boven gaet.
|
|