Het Christalyne spieghelken

Het leven der menschen is ghelijck aen een bobbel oft water-blaesken.

Op de vvijse: als voren.

EEn kindt dat heeft de locht verglaest
Als het daer in het water blaest,
Daer zeep in swemt: dit blaesken staet
Schoon ende claer tot dat vergaet.

’T is omgedraeyt glas-schijnich ront,

Maer al sijn schoonheyt valt terstont:
De Locht, die ’t water daer besluyt,
Die doet ghewelt, en breeckt daer uyt.

’T bobbelken berst en springht van een,

En al sijn schoonheydt vliecht daer heen:
Och mensch het is een ronde O
Dat het sal gaen met u alsoo.

[p. 5]

 

Die heden schijnt ‘tschoonste van al,

 

En is hier morghen niet met al.

 

och mensch het gaet hier met ons oock,

 

Ghelijck het gaet al met den roock.