Chrysallis. Jaargang 1979

[p. 61]

Monika van Paemel

[Terwijl de zon]

Terwijl de zon steeds schuiner
over de lage landen marcheert
(schuinmarcheert de zon)
Bomen worden strukturen
Velden donkere partijen
muisgrijs de mensen.
Grimmigheid alom
Huizen als wanden om ons heen
verklaren wij de liefde:
‘dans la splendide solitude’
een seks van Lievevrouwbeestjes

Gesuste wanhoop is ons
allesovertreffend streven
Bekentenissen schrijf ik
allang niet meer

droefheid, jawel
maar zonder enthousiasme.

[p. 62]

[Het ijzertijdperk begint]

Het ijzertijdperk begint
waar prompt de bossen eindigen
soms staan er nog daken overeind
als zeventiendeeuwse hoeden
groet ik Charleville
als een seigneur

Monsieur, de titel voor mijn troebele élégance
een personage van enkele uren vlucht
daarna borstel ik weer watervallen lang
dit stil vervloekte haar
geboren om te heersen of te behagen

Welnee, geboren omdat er geen andere uitweg was.

Rimbaud, verdwaalde wolf
geniale puber
tussen dezelfde lakens,
eens -
Ach, Charleville.