Die historie van Christoffel Wagenaer
(1913)–Anoniem Christoffel Wagenaer– Auteursrecht onbekendChristoffel Wagenaer sandt een Hooft sonder Romp te Toledo, tot eenen Barbier, Om dat selue te Barbieren.OP eenen tijt waren te Toledo sommige goede Gesellen by malcanderen, ende oeffenden haer vast in de Const, ende versochten also wat sy geleert hadden, ende deden also school rechtGa naar voetnoot1, so woude nv Christoff. Wagenaer zijn Conste oock laten sien. So nam hy Johannes de Luna in presentie van alle de andere, ende sloech hem zijn Hooft af, dat sy het alle sagen, ende hy nam dat hooft ende dedet in een groote Schotel, ende langdent sijnen Knecht, genaemt Claes Muller, dat hy dat tot eenen Barbier soude brengen, om dat selue te Barbieren, t'welck den Jongen dede. Ende hy liep seer haest om gheringheGa naar voetnoot2 weder t'Huys te comen. Den Barbier nam dat hooft, ende barbierdent so hy het best conste. Op die selue tijdt brocht het Barbiers Wijf een Calfs Cop in, twelc versch geslacht was. Den barbier namt terstont, dewijle Claes eens eenen anderen wech sach, het menschen Hooft wt die Schotel, ende sette den Calfs Cop weder in de plaetse, ende liet Claes also daer mede loopen, de welcke dit niet eens ghewaer en worde, maer den Barbier hadde wel gemerckt, dattet so een speel van Touerije wesen moeste, want het was hem ooc voor die tijt wel meer geschiet. Als nv Claes weder by zijnen Meester quam, so langden hy hem de Schotel met dat hooft, Christoffel Wagenaer siende, dattet een Calfs Cop was, so meynde hy dat hem yemant dit wt schalckheytGa naar voetnoot3 verandert hadde, so en | |
[pagina 123]
| |
wiste hy niet, oft hy hem dat weder op woude setten of niet, [123] ende oock en wiste hy niet wel, oft dat daer op soude willen passen, doch hy en besinden hem niet lange, maer nam dat Hooft, ende settent weder op dat Lichaem, ende hy meynde, het soude wel haest weder tot een menschen Hooft worden, maer t'Hooft bleef staen, ende begonste te bleeren, waer mede Johan de Luna te kennen gaf, dat het zijn Hooft niet en was. Dit merckte Wagenaer, Ende so vraechde hy, oft hem yemandt dese Schalckheyt ghedaen hadde. Maer die eene swoer voor, ende die ander na, dat haerder niemant gene schult hier toe en hadde. Hierentusschen quam des Barbiers Jongen, ende brocht den rechten Cop wederom, want den Barbier wiste wel, so verre het hooft vercout hadde geweest, datment dan niet wederom aen malcanderen en conste maecken. Als Christoffel Wagenaer dit selfste Hooft sach, soo was hy blijde, ende hieu den Calfs Cop weder af, ende sette het rechte Hooft weder op zijn voorgaende plaetse, ende het worde terstont genesen. Ende hadde den Jongen hier noch een half vre langher mede wtgebleuen, so en hadde dat Hooft niet weder opgheset connen worden. |