Bzzlletin. Jaargang 31

[p. 16]

Huub Beurskens
Op Vondels Amsterdam

Je moet het kunnen willen kunnen - ik kan het niet:
Dit als het onze, dat als het hunne zien, gebied
Beschouwen als bezit en dit dan zelf weet roemen
Als wezen boven ons, het kloek en moedig noemen,
Zich eraan toevertrouwen. Het is politiek. Cliché.
Als de stad. Als die uitloopt loop ik liefst niet mee.
Liever wandel ik privé langs grachten, in gedachten
Door het park, met het idee dat ze naar mij smachten
Langs meisjes achter glas of bezie wat Rembrandt zag.
Oké, ook dat is een cliché. Er is geen stad die iets vermag
Voor mij zonder dat zij veralgemenend wordt geregenteerd.
Dat ik haar niet wil delen is juist wat Amsterdam niet deert.