Bzzlletin. Jaargang 27

[p. 48]

Bernardo Ashetu
Gedichten

Ik heb een landhuis gekocht.

Ik ben blij dit huis gekocht te hebben.

Het is groot
en ligt in een waas van kleuren aan een mysterieuze grens.

In donker water er omheen
bloeit een aan de wiskunde verwante bloem
die 's nachts een vernietigend licht uitstraalt.

Ik voel mij veilig in dit huis.
Het is de zegen die zich uitstrekt tot voorbij m'n rottend graf.

[Uit: Mijn landhuis]

Neem de zachte blâren
die hangen tussen bloemen
in glorierijke vazen
en sla de koude haak vast.

Hang 't kale touw op
en overtrek je laatste gedachte
met draden gesponnen uit goud.

[Uit: Mijn landhuis]

De kleine tor paste
haast wel in de oranje
vezels van m'n hoed.

Jou verwachtte ik
daarom verhaspelde ik de
trein die nog komen moest.

Singrèkteti was de boze
die zich vastzoog in m'n hoed.

[Uit: Marrass]

[p. 49]

Tertsèh

 

We zouden anders kunnen zijn.

 

Als lelies misschien.

 

 

 

Maar dan zou je de kapster

 

en haar zwaan moeten vergeten.

 

 

 

Je kunt averechts maken

 

en omgekeerd kan je zien hoe

 

ik tanden vermorzel in de zon.

 

 

 

[Uit: Marrass]

Net als Ikanov
die zich niet inbond.
Z'n buik was altijd vet
en bloot. Erop getekend
was een boot in blauwe
inkt met een duivels rode vlag.
Ikanov, de zeeman; en als
een dolk naast m'n leven:
Ikanov, de moordenaar.

[Uit: Glimlach]

Ik schoot tekort.

Ik schrok.

En toen pas
maakte ik je blauw.

Jachtig was je
polsslag terwijl
geruis drong in mijn
oren van een waterval.

[Uit: Met vuren van glas]

Geprikkeld
danste ik weg
van de berg.

De vuren
in de hutten erop
bevielen mij niet langer.

Weg
danste ik
met losse doornen
tussen mijn lippen
en een geurend vel
om mijn lenden
waarmee ik onheilspellend
een doodse vlakte nader.

[Uit: In de zon]