Bzzlletin. Jaargang 27

[p. 39]

Judith van Steen
Things in outerspace

SOL 54, 9.50 uur

Jacob uitgezwaaid bij de steiger. Hij was de laatste. De missie is over, ik ben de enige die hier achterblijft. Het is de bedoeling dat ik hier blijf tot het contact met prototype QRT053 ophoudt. Tot hij dood is, bedoelen ze. Dat moet ik nog zien gebeuren. Per slot van rekening heeft hij het al twee maanden langer volgehouden dan de bedoeling was.

SOL 93, 10.33 uur

Iedere ochtend opnieuw ga ik achter mijn bureau zitten, doe mijn computer aan en typ mijn commando's. Al dagen probeer ik hetzelfde: Set device 5 to climb. Turn right 7 bams. Go to waypoint at 37 within 25 minutes. Set mission phase z. Return home. In de kamer naast deze waar ik me nu al weken bevind, heb ik een geïmproviseerd bed gemaakt (in plaats van in de slaapvertrekken boven te slapen) en met de gastanks uit de keuken een soort van kamp opgezet. Proviand heb ik genoeg voor een half jaar. Sinds gisteren doet de telefoon het niet meer.

Het is nu meer dan een maand geleden dat ik contact had. Op het scherm achter me staat nog steeds hetzelfde beeld waarop je zijn antenne kunt zien die boven een rots uitsteekt. Alleen uit zo nu en dan opwaaiend stof leid ik af dat er nog leven is. Drie weken geleden hoorde ik voor het laatst zijn scharnierende wielen en geschraap over de bodem. Beelden krijg ik al heel lang niet meer. En nu is het dus volkomen stil. Het enige dat ik hoor zijn de vogels buiten bij het water als ze een vis te pakken hebben. Ik begin me af te vragen of ik niet net als de rest naar huis had moeten gaan.

SOL 97, 11.14 uur

De afgelopen dagen ben ik bezig geweest de papieren te ordenen die hier rondslingeren. Ik heb een gedichtje gevonden dat ik met tape op het scherm geplakt heb. Het stelt weinig voor, maar ik laat het maar hangen zo. Steeds vaker denk ik dat ik geluiden hoor op de gang. Ik moet mezelf bedwingen niet elke keer te gaan kijken. Op de radio hoorde ik dat de missie nu officieel als beëindigd wordt beschouwd, wat de dode telefoon verklaart. Ze hadden me kunnen waarschuwen natuurlijk.

Op Ares Vallis is het nu −30^o C, en hoe langer ik naar het beeld kijk, hoe desolater de omgeving me voorkomt. Binnen een week zal het er −40^o C zijn. Er is geen verandering in de situatie op Ares Vallis; wat ik ook probeer loopt op niets uit. Volgende week ga ik proberen de radiofrequenties te veranderen, maar eerst moet ik zeker weten of hij nog in staat is om contact te maken.

22.57 uur

Nadat ik het moederschip opnieuw geprogrammeerd heb (het veiligheidsschild dat ervoor moest zorgen dat hij niet te dichtbij kwam is nu gedeactiveerd; hij kan naar huis als hij wil), heb ik geprobeerd de rots waar hij achter staat te fragmenteren. Ik durf niet op volle kracht te gaan omdat ik bang ben de Rover te beschadigen. Er brokkelde wat steen af, niet genoeg om ermee door te gaan.

SOL 110, 10.59 uur

Niets lukt.

SOL 114, 0.07 uur

Vanmiddag is de antenne uit beeld verdwenen. Ik weet niet wat het betekent (ik hoorde niets), maar in ieder geval gebeurt er iets. Ik hoop dat hij probeert weg te komen, het begint koud te worden op Ares Vallis. Uit de bodemanalyses die ik vond tussen de aantekeningen blijkt niets van een andere ondergrond dan hard graniet. Ik kom er niet achter hoe hij hoort om te gaan met zware oneffenheden in het terrein, anders dan stil staan en wachten op commando's. Logischerwijs zou hij achteruit kunnen gaan, waar hij vandaan

[p. 40]

komt, maar daar reageert hij niet op. In het slechtste geval is hij in een gat gevallen, waar hij niet meer uit kan komen.

Geprobeerd zijn modem opnieuw aan te spreken, maar er komt geen reactie, terwijl alles normaal lijkt te functioneren. Ben moe, en het wordt ook hier steeds kouder, vooral 's nachts. De haard trekt niet en ik moet daar morgen iets aan doen, wil ik deze winter doorkomen. Ik slaap nu in de woonkamer, waar ook mijn apparatuur staat. Ik blijf iedere ochtend zwemmen, om mijn conditie op peil te houden.

SOL 118, 12.46 uur

Op Ares Vallis is alles hetzelfde, al hoor ik nu duidelijk geluid. Het waait harder dan normaal en het is −50^o C. Nog dertig graden minder en ik moet mijn pogingen staken; de radiofrequenties zullen te laag worden om te communiceren. Het enige waar ik nu nog op hoop is dat hij voor die tijd de weg terug gevonden heeft, in principe moet hij de laatste meters op eigen kracht kunnen afleggen.

Omdat ik hier alleen ben en de telefoon nog steeds dood is, houd ik me bezig met het in kaart brengen van de verschillende vogels op het eiland. Ik heb een oude bandrecorder gevonden waarmee ik hun geluiden opneem. Het helpt me scherp te blijven. Sinds gisteren durf ik niet meer naar buiten omdat ik een beer zag, die waarschijnlijk op zoek is naar eten. Ik kan me niet herinneren dat ik iets heb gelezen over beren voordat ik hier naartoe kwam. Vegetariërs? Ik durf de proef niet op de som te nemen. Nu teken ik de vogels, vanachter het raam.

Ergens is het wel makkelijk zo: omdat ik niet meer buiten kom is er geen reden me aan te kleden, en mijn pyjama is sowieso comfortabeler dan de meeste kleren die ik bij me heb. De haard trekt weer en ik kan er nu voor liggen en dan tegelijkertijd naar buiten kijken en het scherm in de gaten houden. Om me wat minder eenzaam te voelen heb ik Marlena's foto in de stoel gezet (een Droste-effect: op de foto zit ze op een stoel).

SOL 128, 12.00 uur

Ziek geweest. Ik droomde dat de Rover achter zijn rots vandaan kwam en begon te rijden. Er was niets met hem aan de hand, al verbeeldde ik me dat hij me even aankeek voordat hij uit het beeld wegreed. Het zwart-wit beeld veranderde in een soort vloeistofprojectie. Onzin natuurlijk, want toen ik wakker werd, was het beeld hetzelfde als altijd. Toch weet ik niet zeker of de Rover nog achter de rots zit. Ik hoor nu regelmatig zijn wielen, maar door de onduidelijke ontvangst kan ik zijn coördinaten niet bepalen. Er zijn veel storingen op het beeld, waarvan ik aanneem dat ze veroorzaakt worden door stof en schommelingen in de atmosfeer. De Abort Sequence heeft geen enkel effect op de geluiden die ik hoor.

Ik ben erg verzwakt door de koorts en heb mezelf, ondanks de beer die steeds brutaler wordt, naar buiten gewaagd om te vissen. Hij bleef op afstand, en zag er niet gevaarlijk uit. Zwemmen durf ik niet meer. Ik ving wat forel, die ik boven de haard klaargemaakt heb. De wijn houdt me warm, net als het vuur. Gelukkig is er hout genoeg. De Rover moet het verschrikkelijk koud hebben, de temperatuur op Ares Vallis is gezakt naar −70^o C. Ook maak ik me zorgen om het schip, als het nog meer gaat vriezen zal de loopplank niet uitgeklapt kunnen worden. Maar aan de andere kant kan ik dat niet nu al doen, omdat dan de temperatuur in het schip te ver zou dalen en de apparatuur eronder gaat lijden. Misschien moet ik het er toch op wagen.

19.05 uur

De loopplank is uitgeklapt.

SOL 129, 22.15 uur

Ik ben hier nu ruim twee maanden en heb geen vooruitgang geboekt. Ik kan me niet aan het idee onttrekken dat alles wat ik doe gedoemd is te mislukken. De uitgeklapte loopplank onderkoelde de instrumenten aan boord zo snel dat ik het teniet heb moeten doen. Nu ga ik hem elke dag een uur uitklappen.

Veel hoop dat ik contact kan maken heb ik niet meer. Waarschijnlijk graaft hij zich steeds verder in. Een andere reden voor het geluid, dat heel constant is, kan ik niet bedenken. Over twee dagen ben ik jarig. Marlena mis ik niet meer.

SOL 130, 13.15 uur

De beer heeft ingebroken in de provisiekast. De helft van mijn eten is weg. Ik ga proberen hem te schieten met het geweer dat ik vond in de schuur.

[p. 41]

0.00 uur

Achtentwintig geworden.

SOL 138, 0.03 uur

Niet eerder geschreven omdat ik zeker wou zijn. Het is waar: de Rover zit niet langer achter de rots maar draait rondjes om het schip heen! Vanochtend zag ik hem tergend langzaam voorbij komen op het scherm. Waarschijnlijk is de draaiarm van de camera bevroren. Ik probeer nu om de Rover een hoek van 90^o te laten maken en hem in een rechte lijn naar het schip te loodsen. Het probleem is dat ik niet weet waar hij precies is, en ik kan hem alleen bereiken wanneer hij ook te zien is. Door het tijdsverschil is het moeilijk te bepalen wanneer ik mijn opdrachten moet geven. De eerste poging is in elk geval mislukt, maar ik begin weer hoop te krijgen.

De beer laat zich niet meer zien, er verdwijnt nog steeds eten.

SOL 144, 10.01 uur

De beer geschoten achter het huis. Ik moest vier keer schieten voordat hij viel en nu durf ik niet te kijken of hij echt dood is. Volgens mij beweegt hij nog. Wat een ellende.

De Rover is bezig met zijn zoveelste rondje door het rotsenveld om het schip heen. Als ik niets doe gaat hij daar mee door tot hij niet meer kan. Af en toe botst hij ergens tegenaan, maar ik kan niet zien waar tegen. De laatste keer dat ik hem zag miste hij een wieldop. De geluiden worden onregelmatiger, wat er op wijst dat hij het niet lang meer vol zal houden. Zelfs als ik op tijd kan zijn is het de vraag of zijn modem nog werkt. Ik zit nu permanent achter de computer en hoop dat het goed komt. Ondertussen probeer ik met hete lucht de arm van de camera te ontdooien. Geen succes tot nu toe. Als het lukt kan ik misschien ook de camera van de Rover weer aan de praat krijgen.

Iemand probeert me te bereiken via de radio. Ik kan het me nu niet veroorloven op een andere frequentie over te schakelen.

SOL 148, 13.16 uur

Vanochtend om 8.00 uur is het gelukt de camera te repareren. Die van de Rover doet het nog steeds niet, maar in ieder geval heb ik hem nu de hele tijd in beeld en kan ik hem weer bereiken. Zijn toestand verergert met het uur. Vijf minuten geleden is hij gedraaid en naar het schip toe gegaan. Zijn tempo is zo laag dat ik vermoed dat hij al zijn krachten nodig zal hebben om de loopplank op te komen. Vanavond om 21.01 uur moet hij binnen zijn.

De beer in de achtertuin is echt dood en begint te ontbinden. Het is een afgrijselijk gezicht.

18.54 uur

Ben naar buiten gegaan met mijn bandrecorder en een fles wijn en heb langs het meer gelopen. Het weer is prachtig, al is het koud. Ik ben bang dat mijn boot niet meer te gebruiken is, er zit een gat in de romp. Als dit allemaal achter de rug is zal ik radiocontact moeten maken om vervoer naar huis te regelen. De resten brood van mijn ontbijt heb ik aan de vogels gevoerd en daarna ben ik op de steiger gaan zitten. In de verte zag ik een vliegtuig overvliegen.

De eerste keer dat ik hier kwam was het water bevroren. We testten de Rover op het ijs, Jacob, Marlena en ik Het had me drie jaar gekost hem te bouwen en bij de eerste proef belandde hij in een wak. Jacob en ik haalden hem eruit en droogden hem bij de haard. Wonderlijk genoeg deed hij het daarna gewoon weer. Het is raar te bedenken dat ik hem nooit meer terug zal zien.

21.57 uur

Op dit moment kan ik alleen zijn antenne nog zien die steeds dieper het schip in gaat. De loopplank haperde even bij het ophalen, maar gaat nu gestaag omhoog. Als hij straks dicht is en de Rover op zijn plaats aangekomen is, zal ik mijn laatste commando doorgeven: Output zero to port 4. Clear c. Shutdown.

22.03 uur

Mijn taak zit erop. Morgen ga ik naar huis.

Judith van Steen (1967) studeerde Esthetica aan de Universiteit van Amsterdam.