Bzzlletin. Jaargang 19

[p. 106]

Maarten Doorman
Gedicht

Regen koeler en meer wind

Het weer stelt ons in staat om

met anderen te praten, satellietfoto
en computervoorspelling spreken uit
wat de gebaren van de televisieweerman
al met elisie aan de hand deden, wat
moet er gebeuren

Op de helling wij. Het wordt wat

koeler, er vallen herinneringen
aan morgen te bespeuren. Wij
kunnen hier dan nog wel
als twee vissen gekleed
onder een bewolkte lucht in een duinpan
liggen
en er kan dan wel niets anders
te horen zijn
dan het fijn geknars van de geroeste takken
brem en duindoorn

maar geen zeehondeharen jas dekt ons in
tegen de woordkeus van het weer,
al verroeren wij geen vin en al
kunnen we dat niet helpen,
niet te stelpen zijn ze die herinneringen
leggen wij het praten af. Wat
moet gebeuren.

Liggen wij hier. In deze wolken

drijft houvast. Het door vocht gefilterd licht
maakt de tijd stevig, de wind straf, kleuren hecht.
Regen past op dit zand, op deze bodem
niet op papier. Regen maakt woorden
echt.

Liggen wij hier.

[p. 107]

 

zo'n lokomotief 1300 alleen

 

in duisternis over het spoor

 

stalen kracht los van haar last

 

de ogen vast op het doel

 

dat met die last verloren is

 

 

 

tussen leidraad en rails

 

toch zelf bewegend

 

landschap steels open ritsend

 

tot verlopen naaktheid

 

 

 

met de macht van monotonie

 

en de welbespraaktheid van een dreigbrief

 

zich aankondigend

 

massief van afgerond onheil

 

op mij aangedonderd

 

(en langs voorbij)

 

 

 

wat brengt je verder

 

dan een lokomotief 1300