Bzzlletin. Jaargang 17

[p. 85]

L.F. Rosen
Gedicht

Kleding

Wantrouwig maar met regelmaat zoek ik 't rumoer
van bloemen, prenten en haar mateloos servies.
Voor troost zoals troost hoort. Mijn lijden, aangepast
aan het behang, krijgt dan een uitgelezen hoek
bij zijn portret. 'k Lig weer te kruipen op de vloer
in haar geheugen. 'k Zoek een spoor van een verlies.
Zij vist terloops een erfstuk uit zijn klerenkast.
Ongelovig daal ik af in zijn diakenbroek.

Ik mag pas weg als ik mijn kop heb leeggedronken.
Groot Medicijn voor Kleine Donderwolk heet thee
voor mij nog steeds bij haar. Ik blijf maar kort.

Haar man is weg. Zij laat mij met zijn kleren pronken.
Zijn kast raakt leeg. Geen pak van hem is meer compleet.
Ik vraag niet meer. Voordat zijn das de mijne wordt.