Bzzlletin. Jaargang 15-16

Koos Geerds
Gedicht

Hof-wyk

De met het erf verbonden feiten
gaan nog van mond tot mond;
ze doet naar de vertrouwde trant
de ronde met de hond, oplettend,
jong in haar zeer dierbare legende,
ofschoon de voortzetting van eigen
bloei haar nooit voor ogen stond.
De weide heeft nog even groene grond
binnen de singel van de eiken -
ze kijkt naar de restanten
van het pad, dat met de jaren dunt;
waarvan wij samen enen boer verdenken.
Ze glimlacht om het stoere front,
dat ongeschonden bleef achter de beuk
en doorgetrokken heg; de beide loze posten
van het hek, waarlangs men tot de voordeur
reed, hadden zekere mesd'moiselles, gehecht
aan opschik en galante sierrijtuigen, diep
gekrenkt. Die zouden graag haar eer
hebben verwed, dat dit geen pand werd van
- zulk volk bleef buiten het beschaafd gesprek.
Hier diende ze. Haar mare groeit
naar de volkomenheid van wat geschreven
stond. De levensboom zal niet altoos
verblijven in de spiegeling, waar-
onderdoor wij tot het jongste licht
als huisgenoten binnen mogen gaan.
Geen woord heeft ze verzuimd of toegedaan:
Janna van der Werf. Van Hofwijk, zei ze
er steevast bij. Van Zwolle naar Ankum.
Van Alpha tot Omega.