Bzzlletin. Jaargang 15-16

[p. 86]

Victor Vroomkoning
Gedichten

Bezoek 1

Zie hem aan. Hij heeft steeds
minder eeuwig leven. Nog even
en ik kan hem niet vergeten.

Lichter dan de vogels
voelt hij zwaarder aan
dan in zijn sterkste jaren.
In zijn stem echoot het kind.

Ik laat hem in een leunstoel
lopen, tussen ramen in
zodat hij meer van mij kan zien.

Nog beven resten leven
door hem heen.

Bezoek 2

Als ik hem spreek
hoor ik zijn zwijgen niet.

De radiator fluit.
Een blad valt
in de vensterbank.
Lage zon brengt stofjes
aan het licht.

Over dat soort dingen
raakt mijn mond
niet uitgepraat.

Zo doe ik maar
alsof het masker
van de dood
hem nog niet staat.

Bezoek 3

Ik mag nog even
tussen de gordijnen
zijn stil leven zien.

Onder glas geborgen
in een pak dat hem te wijd is
steken hals en handen
goeddeels binnen boord.
Hij heeft het blauwe
van een drenkeling.

Vooroverbuigend spiegel ik me
in het ingelijst gezicht.
Uit één mond zwijgen wij.

Bezoek 4

Tussen vreemden ligt hij
onder marmeren Latijn.
In dode taal spreekt hij
niet aan.

Na die foto stierf hij
vijftien jaar
tot hier.

Het paars van de azalea's
herinnert aan
zijn laatste lippen.

Dag vader, zeg ik
tegen niemand meer.