[Vervolg Leven en werk van Victor E. van Vriesland]
vervolg van pagina 12
Ik dacht...
Ik dacht: mijn oud volk, zijt ge de eeuwigheid
Van wat ten bodem van mijn wezen leit?
Laat mij dan op- en overgaan in Zion,
Want Zion is ontworsteld aan de tijd.
Zo blijven de gedichten signalen uitzenden, hoe ook in verborgen diepten ontstaan:
Klopsignalen
Bedolven mijnwerkers in een ingestorte mijn
Die door klopsignalen te kennen geven
Zoeken mijn verzen nog een verbinding
Met de buitenwereld te handhaven.
De beschikbare zuurstof neemt af.
Ze zijn niet depressief meer maar, wat erger is,
Tientallen vrouwen staan voor het hek te snikken.
Ik word met onmetelijke inspanning bovengebracht,
Of zijn ‘klopsignalen’ zullen blijven klinken, zal afhangen van degenen die ernaar willen luisteren. Om hen te bereiken werd deze introductie geschreven.