[Vervolg D.H. Lawrence]
vervolg van pagina 76
wege een gebrek aan vitaliteit en veerkracht in het oude continent bleef Amerika lokken. Naarmate zijn gezondheid achteruitging, scheen zijn afkeer van Europa toe te nemen.
Europa is een stervend varken dat nog op verwaande toon krijst (13 juni 1927). En op 16 november van dat jaar schreef hij aan Lord Glevany: Europa is een gevangenis. Ik moer naar Amerika als tegengif, want ik ben ziek van Europa. Lawrence zou door zijn ziekte niet in staat blijken opnieuw naar Nieuw Mexico te reizen. Maar zijn minachting voor de Europese indolentie en zijn voorgevoel van een naderend einde van alle cultuur in het continent, bleven tot in de laatste brieven opklinken.
Met instemming las Lawrence een somber verslag van ontwikkelingen in Norman Douglas' boek What About Europe? Douglas heeft gelijk, schreef Lawrence op (?)20 november 1929 aan Pino Orioli (de Florentijnse uitgever die een privé-gedrukte uitgave van Lady Chatterley's Lover had verzorgd). De situatie is hopeloos. Europa bezit geen greintje vitaliteit meer.
Tot kort voor zijn dood - Lawrence verbleef in een sanatorium in Zuid-Frankrijk - koesterde hij hoop naar Nieuw Mexico terug te keren. Ik vecht tegen mijn ziekte, schreef hij aan Dorothy Brett (een kunstenares die Lawrence in Taos had ontmoet, zij bleef er wonen), maar indien ik hier blijf zal ik sterven. Dit oude en afgedane Europa vermoordt mij.
Lawrence stierf op 2 maart 1930 in Vence, Zuid-Frankrijk. Na zijn crematie volgde een laatste intercontinentale reis: zijn as werd naar een tombe op Lobo Mountain in Nieuw Mexico overgebracht. In Amerika zou deze teleurgestelde Europeaan zijn laatste rustplaats vinden.
Auteursrechtelijk beschermd