Bzzlletin. Jaargang 11

[p. 39]

Richter Roegholt
Ver weg

Wanneer ik aan je denk, niet ver van hier,
een eigen kamer en een eigen doel,
niet te doorgronden, zonder schuldgevoel,
en onaanraakbaar als een zeldzaam dier;

het prachtig oog zo groot en woest, zo koel,
sluit met een blik de vensters zonder kier;
het hart dat zich afwendt van goede sier,
is kaal met niets dan bed kast tafel stoel;

dan weet ik niet of ik nog naar je reiken
zal, of de afkeer die tussen ons staat
echt is of schijn, onszelf maar aangepraat,

gewekt door angst en onbegrip, dan laat
ik oude banden los, ik weet geen raad
omdat ik nooit meer langs dat haar zal strijken.