Bzzlletin. Jaargang 7

[p. 54]

Vroman als Schoolmeester

Vorig jaar deed ik Leo Vroman de facsimile-editie cadeau van de zesde druk van De Gedichten van den Schoolmeester. Hij maakte toen juist voor De Revisor een aantal prachtige strips en ik dacht dat hij de prentjes van De Vries, die zo'n mooie eenheid vormen met de tekst, wel aardig zou vinden, èn de gedichten natuurlijk. Dat was ook zo. Hij bedankte in Schoolmeesterstijl. Daarop zond ik hem nog Waarde Van Lennep - de keuze uit brieven van De Schoolmeester door Marita Mathijsen - en ook dat boek beviel hem wel, blijkens een brief van 9 september 1978. Daarin gaf hij bovendien toestemming tot publicatie van zijn rijm-epistels in dit BZZLLETIN-nummer.

Tom van Deel

Brooklyn, 29 mei 78

Beste Tom,

Allerhartelijkst bedankt voor Den Schoolmeester. Het boek past zo gevallig in mijn handen als van een grijsaard de elpenbeenen tanden, of als van Aalt, dat vlechtertjen, de manden. Men leert er van, zich keurig uit te drukken, zoals ook Vroman zich, in vele stukken.

Zelfs in Brooklin mee naar bed gekomen kan dit echtpaar soms wat moeilijk vinden om onder den Schoolmeester uit te komen, waar slechts uit blijkt dat het daar soms gemakkelijker is te lezen dan er in 't geheel niet te wezen.

Ook in de illustratiën gaat het van Anthony de Vries: wat daar in de text ontbreekt wordt door dezelve minder vies.

Mogen wij hopen dat de kost van het bedrag van mijn tegoed bij de Revisor afgehouden mag. Doch nu, tot meer dringende tijd-verwijling, terug tot het lezen van De Koffij-Veiling daaruit men kan leren dat zelfs op het Toneel een mens meer te weinig kan overkomen dan minder te veel en ook al zijn de bladeren van deze Les wat geel gelijk na een sneeuwstorm soms Buurman's prieel, onze hartelijke dank aan Tom van Deel.

Vond je De Reiger leuk? Wil je hem in de R drukken? O, de inleigingen van het boek vinden we ook erg leuk.

Allerhartelijkste groeten,

[p. 55]

Brooklyn, 9 sept. 1978

Waarde van Deel,

Nu hebt ge mij toch werkelijk upset, daar ik gedagt had U reeds ages ago in de mij toch zo aardige wijze bedankt te hebben voor Uw Waarde Van Lennep. Alweer een verrukkelijk boekske zij het niet onder Uw hand geschapen dantoch verzonden.

In antwoord op Uw verzoek van september vijf, al had gemeld vers niet veel om het lijf, gevoel U vrij alles te drukken datwelk ik in brieven schrijf en daarmee Ge de vreugde wekt die ik verdrijf; transfereer het desnoods naar een' pathefoonschijf doch speel die dan niet voor mijn geliefd wijf dat, hoewel nooit vervallend tot gekijf liever van zulke onzin verstoken blijf!

Het zal U wellicht verbazen en amuzeeren, te vernemen dat zowel zij als ik tot de vreemde gewoonte zijn gekomen om, in het Vaderlands met elkander sprekende, vaak welke van onze Nederlands sprekende vrienden of tantes ook citerende, dat eensklaps in het Engels te doen. Bijvoorbeeld: ‘Nou, als tante Hans ons zo zag rondhollen zou ze vast zeggen, I'd rather walk’.

Nu dan, om te voorkoomen dat het Nederlandsche Volk in mij een wederopgestane Schoolmeester denkt te vinden, eindig ik kort voordien, met:

Al schrijf ik verzen noch zo goed
werp ik mij, als een zuiger doet
doch meer dan met een enkele voet
op het studeren van het Bloed
niet slechts daar 't voor de centen moet
en ik vrouw en kind daar wel mee voet
doch het vervult mij van een' gloed
als white chocolate zo zoet
daar ik mee door het keelgat spoed
hetwelk met dit snoepgoed welbesproet
soms kwijlende naar adem wroet.

Allerlei hartelijke groeten aan de BZZZLTINmensen, ze zijn beslist goed en aardig,