Bzzlletin. Jaargang 7

[p. 65]

[Twee gedichten]

In de Morgen

In de morgen. Ik denk, hoe leeft
het leven, altijd is er evenveel
tussen einder en einder, men kan
het niet verkleinen tot een ogenblik,
een parel in een onbewogen hand.

Altijd zee, het brandend water
dat niemand doven kan,
altijd gedachten, celbewoners
die op hun muren hameren,
het donker afluisteren en zelfs
geen waaien horen, enkel
hun eigen voetstap die zijn ronde loopt.

Berg afwaarts
Maurits Mok

Toen wij omlaag,
de slingerwegen af
en eindelijk recht op de hemel aan reden,
voelde ik achter mij
doodstil de bergen,
het overeind staande geweld
dat mensen met de jaren mee
voorbij laat waaien.

Recht op de hemel aan
reden wij. Water
lispelde binnen zijn oevers,
een boodschap zonder grond.

Boten voeren messcherp
door zon en wind.